بریده‌هایی از کتاب کلمات تنم را کبود کرده اند

اما هنوز جای صدایت درون گوش‌هایم درد می‌کند

در هوایی که اکسیژنش، قصد خودکشی دارد. فرق چندانی ندارد که نفس را بکِشی یا حبس کنی ما، مُردگانی هستیم که رشد می‌کنند عاشق می‌شوند و مُردگانی دیگر را می‌زایند و حواس‌شان نیست که دارند درون قبری دسته‌جمعی به سر می‌برند

توفانی را که در وجودم به راه افتاده در کدام سرزمین رها کنم؟ چند قدم باید به مرگ نزدیک شده باشم تا بپذیرند یوزپلنگ وحشی‌ای را که سرگردان، در خیابان‌ها به التماس آغوش گربه‌ای افتاده برای گریستن گاوبازی هستم که نیزه‌اش را به کتف‌های خودش فرو کرده وحشی شده از تماشای پرچمی که جلوِ دیدگانش به رقص درآورده‌اند.