بریده‌هایی از کتاب تابوت های دست ساز

(ایتالیایی‌ها همیشه ناراحت‌اند اما هیچ‌وقت نمی‌فهمند چرا کسِ دیگری باید ناراحت باشد)

تو هم اگه دکتر پارسونز رو می‌شناختی فکر می‌کردی قضیه خودکشی بوده. یه آدمی بود که تمامِ دلایلو برا کشتنِ خودش داشت. یا این‌که خودشو به کشتن بده. زنش خانمِ خوشگلیه، دکتر پارسونز گیرِ اعتیادِ مورفین کردش؛ اصلاً همین کارو کرد که خانمه زنش شد. نزول‌خور بود. سقط‌جنین می‌کرد. دست کم دوجین پیرزنِ چروک‌خورده تو وصیت‌نامه‌هاشون هر چی داشتن گذاشتن برا اون. یه آدمِ رذلِ حسابی بود دکتر پارسونز.

اما وقتی عرق آن‌جور به تنت نشسته باشد، تنها علاجِ پایدار راه آمدن است: اضطراب را بپذیری، افسرده باشی، آرام بمانی، و بگذاری روالِ امور ببردت آن‌جا که می‌بَرَد.

اضطراب، همچنان که هر روان‌پزشکِ گران‌قیمتی به‌تان خواهد گفت، حاصلِ افسردگی است؛ اما افسردگی، همچنان که همان روان‌پزشک در جلسهٔ دوم و بعد دریافت حق‌ویزیتِ بعدی آگاه‌تان خواهد کرد، حاصلِ اضطراب است.

جیک: اون مزرعهٔ پرورشِ مار تو نوگالِس، صاحبش یه زنه، خنده‌دار می‌آد به‌نظرت؟ پسربزرگهٔ من با یه دختری ازدواج کرد که تو ادارهٔ پلیسِ میامی کار می‌کرد؛ غواصِ حرفه‌ای آب‌های عمیق بود. بهترین مکانیکِ ماشینی که من می‌شناسم یه زنه.

مادربزرگم میسن هیچ‌وقت کلمهٔ «مرگ» به زبونش نمی‌اومد. وقتی کسی می‌مرد، به‌خصوص کسی که براش مهم بود، همیشه می‌گفت «دوباره صدا شده.» منظورش این بود که نرفته زیر خاک، برا همیشه گم‌وگور نشده؛ بلکه برعکس، آدمه «دوباره صدا شده» که برگرده به سرزمینِ کودکی خوش و خوشحالش، به دنیایی که توش همه‌چی زنده‌س.

احساساتِ شدید، ترس‌هایی که آرام‌آرام بدل به وحشت می‌شوند، می‌توانند منطقِ آدمی حتا به قدرِ جیک پپر منطقی را ویران کنند

کاریو می‌کنم که ازش لذت می‌برم. درس دادنِ کلاسِ اول. این‌که اولِ اولِ راه تو باشی، من اینو دوست دارم. برا کلاس‌اولی‌ها، می‌دونین، من همه‌چی درس می‌دم. از جمله آداب‌ورفتار. آداب‌ورفتار خیلی مهمه. چون این بچه‌های من خیلی کم اصلاً تو خونه چیزی یاد می‌گیرن.

«در میان تمام موجوداتِ آفریده، انسان نفرت‌انگیزترین است. در میان تمام ابنای وجود، تنها و یگانه موجودی است که بدخواهی دارد، که پست‌ترینِ تمام غرایز و امیال و رذایل است ــ نفرت‌آورترین‌شان. تنها موجودی است که برای تفریح، عذاب می‌دهد، با این‌که می‌داند عذاب است. همچنان که در سیاههٔ تمامِ جان‌داران، تنها موجودی است که ذهنی کثیف و خطرناک دارد.»

خشمِ حسابی، همچون ویسکی حسابی، زمان برای جا افتادن می‌خواهد.