کتاب امیلی و صعود (کتاب دوم)

"خدا از این قشنگ‌تر هم می‌توانست خلق کند، اما نکرد."

تلاش ـ تلاش ـ ادامه بده ـ کلمات، کانال ارتباط تو هستند ـ آنها را مثل موم در دستت نرم کن ـ آن‌قدر ادامه بده تا همان چیزی را بگویند که تو می‌خواهی بگویی.

نویسم. درضمن صبوری کردن را هم یاد می‌گیرم! گاهی از تکرار این جمله که "صبور باش و مقاومت کن" خسته می‌شوم. خیلی سخت است که نتیجهٔ پرهیزکاری‌ات را همان‌موقع نمی‌بینی.

هیچ فایده‌ای ندارد که بخواهیم مردم را راضی نگه داریم. فقط باید طبق عقاید خودمان زندگی کنیم.

هیچ جواب مناسبی برای حرفش پیدا نکردم. من معمولاً وقتی مخاطب ندارم، راحت‌تر می‌توانم جواب‌های دندان‌شکن پیدا کنم.

می‌دانی استار، تو خیلی زیبا نیستی اما چهره‌ات طوری است که باعث می‌شود آدم به چیزهای زیبا فکر کند و این موهبتی ارزشمندتر از زیبایی است.

ورای هر کلمه‌ای ـ همهٔ کلمات ـ چیزی که هروقت می‌خواهی آن را بگیری فرار می‌کند و با این‌حال چیزی که کف دستت باقی می‌ماند چیزی است که اگر دستت را به طرفش دراز نکرده بودی همان هم گیرت نمی‌آمد.

با قلمم شفا می‌دهم، آسیب نمی‌زنم.

دفتر سیاه و حجیمش، دوست صمیمی و رازنگهداری قابل اعتماد بود که می‌شد بعضی مسائلی را که نه می‌شود در دل نگه داشت و نه می‌شد با کسی در میان گذاشت، روی صفحه‌اش ریخت.

«این دختر عمیقاً عشق می‌ورزد، به‌شدت رنج می‌کشد و لحظات پرفرازونشیبی را تجربه می‌کند.»