بریده‌هایی از کتاب این راهش نیست

آلبرت انیشتین و چارلی‌چاپلین باهم در مراسم افتتاحیۀ فیلم روشنایی‌های شهر شرکت کردند. جمعیت حاضر در سالن با شور و اشتیاق این دو سوپراستار را تشویق می‌کردند. چاپلین به دانشمند بزرگ رو کرد و گفت: «آنها مرا تشویق می‌کنند چون همه‌شان مرا می‌فهمند و شما را تشویق می‌کنند چون هیچ‌کدامشان شما را نمی‌فهمند.»

آلبرت انیشتین و چارلی‌چاپلین باهم در مراسم افتتاحیۀ فیلم روشنایی‌های شهر شرکت کردند. جمعیت حاضر در سالن با شور و اشتیاق این دو سوپراستار را تشویق می‌کردند. چاپلین به دانشمند بزرگ رو کرد و گفت: «آنها مرا تشویق می‌کنند چون همه‌شان مرا می‌فهمند و شما را تشویق می‌کنند چون هیچ‌کدامشان شما را نمی‌فهمند.»

آلبرت انیشتین و چارلی‌چاپلین باهم در مراسم افتتاحیۀ فیلم روشنایی‌های شهر شرکت کردند. جمعیت حاضر در سالن با شور و اشتیاق این دو سوپراستار را تشویق می‌کردند. چاپلین به دانشمند بزرگ رو کرد و گفت: «آنها مرا تشویق می‌کنند چون همه‌شان مرا می‌فهمند و شما را تشویق می‌کنند چون هیچ‌کدامشان شما را نمی‌فهمند.»

به‌ خاطر دارید که گفتم یکی از بزرگ‌ترین حسرت‌های افرادی که در حال مرگ بودند کار‌کردنِ زیاد بود؟ این کاملاً درست است؛ ولی اولین حسرت آنها چه بود؟ «ای‌کاش آن‌قدر جرئت داشتم که همان‌گونه که خودم می‌خواستم زندگی می‌کردم نه آن‌گونه که دیگران از من انتظار داشتند.»

بیکارشدن می‌تواند تأثیری روی شما بگذارد که تا پایان عمرتان با شما همراه باشد. بازنشستگی چطور؟ این یک نوع بیکاری «خوب» محسوب می‌شود، درست است؟ نه اشتباه است. بازنشستگی با اختلالات شناختی، بیماری قلبی و سرطان ارتباط مستقیم دارد. این مسائل به‌خاطر بالارفتن سن افراد به‌وجود نمی‌آیند بلکه به‌خاطر اینکه دیگر فعالیتی ندارند و مشغول کاری نیستند ایجاد می‌شوند. اصلاً عادلانه نیست کسی که ساعت‌ها کار کرده را با کسی که اصلاً کار نکرده در یک دسته قرار دهیم؛ ولی فعالیت در شغلی که به آن علاقه ندارید ار بیکاری هم بدتر است. طبق یک نظرسنجی که در سال ۲۰۱۰ توسط شرکت گالوپ انجام شد افرادی که به شغل خود حس خوبی نداشتند نسبت به افرادی که اصلاً شغلی نداشتند لذت کمتری از زندگی خود می‌بردند؛ و یکی از مطالعاتی که روی کارگران سوئدی انجام شد نشان داد کار یکنواخت و خسته‌کننده با میزان بالای سکتۀ قلبی ارتباط مستقیم دارد. بله، یک شغل خسته‌کننده می‌تواند شما را از بین ببرد.

اِران شور، یکی از اساتید دانشگاه مک‌گیل، به این نتیجه رسید که بیکاری موجب افزایش ۶۳ درصدی مرگ ناگهانی و زودهنگام می‌شود؛ و سوابق سلامتی افراد هم در این موضوع تأثیری ندارد چون رابطۀ آنها یک رابطۀ همبستگی نیست بلکه بیشتر رابطۀ علت و معلول است. این یک تحقیق کوچک نبود؛ این تحقیق ۴۰ سال به طول انجامید و در آن ۲۰ میلیون نفر از مردم ۱۵ کشور مختلف موردبررسی قرار گرفتند. درمورد آن ۶۳% هم فرقی نمی‌کرد که محل زندگی شخص کجا باشد.

یکی از ۵ حسرت بزرگ افراد در بستر مرگ این است که «ای‌کاش آن‌‌قدر زیاد کار نمی‌کردم.»

یکی از مطالعات تحت ‌عنوان «راه شاد زیستن؟ ساعات کاری بیشتر و سلامتی کارگر» نشان داد از لحاظ میزان شادی و استرس، مزایای موفقیت اغلب بیشتر از جنبه‌های منفی آن هستند.

می‌تواند موجب موفقیت شود و انگیزه بیشتر از هوش، مهارت و حقوق در موفقیت شغلی تأثیر می‌گذارد. اگر اینها را با ساعت‌های زیادی که صرف انجام کارتان می‌کنید ترکیب کنیم من از یک چیز اطمینان دارم: مطمئناً من دلم نمی‌خواهد در مسیر شما برای رسیدن به اهدافتان قرار بگیرم چون اگر این کار را انجام دهم مثل گرگ فیلم میگ‌میگ من می‌مانم و صورتی که روی آن رد تایر به‌جا مانده است.

بدون داشتن آی‌کیوی ۱۲۰ کمتر کسی می‌تواند کاری انجام دهد که دنیا را متحول کند و در کتاب‌های تاریخ ثبت شود؛ ولی موضوع زمانی پیچیده می‌شود که آی‌کیوی شما از ۱۲۰ بیشتر شود. بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند آی‌کیوی بیشتر تأثیر کمتری دارد. چه چیزی موجب ایجاد تفاوت می‌شود؟ نه... پاسخ این سؤال شانس نیست. مسئله همان زمانی است که افراد صرف کارشان می‌کنند. دانشمندی که آی‌کیوی ۱۸۰ داشته باشد خوب است ولی تفاوتی که آن ۶۰ امتیاز ایجاد می‌کند به‌اندازه‌ای نیست که صرف زمان بیشتر ایجاد می‌کند.

«۱۰% از بهترین افراد در یک زمینه، ۸۰% بیشتر از افراد معمولی و ۷۰۰ برابر بیشتر از ۱۰% از ضعیف‌ترین افراد آن زمینه دستاورد خواهند داشت.»

«تنها جایی که در آن موفقیت قبل از کار قرار می‌گیرد دیکشنری است.»

«افرادی که دلشان می‌خواهد به آن جایگاه برسند باید تمام زندگی خود را حول یک کار خاص برنامه‌ریزی کنند و نسبت به کاری که می‌خواهند انجام دهند وسواس متمرکز، و یا حتی جنون انجام کارهای بزرگ، داشته باشند. این افراد باید کار خود را زود شروع کنند، بی‌وقفه کار کنند و هرگز در مسیر رسیدن به هدف تسلیم نشوند. موفقیت نصیب افراد تنبل و دمدمی‌مزاج و کسانی که کارها را به تعویق می‌اندازند نخواهد شد.»

در یکی از مطالعات تحت ‌عنوان «مهربانی با خود به هنگام رویارویی با تنش‌ها» محققین به این نتیجه رسیدند که دلسوزی و مهربانی نسبت به خود با دانایی ارتباط مستقیم دارد. منظور من فقط آی‌کیو و دانش نیست، خردمندی‌ست. (چندتا از کارهایی که شما در طول روز انجام می‌دهید را می‌توانید نام ببرید که واقعاً باعث داناتر‌شدنتان می‌شوند؟) قضاوت سخت‌گیرانۀ خودتان به‌عنوان شخصی خوب یا بد، و یا صرفاً موفق یا ناموفق دیدگاهی سیاه و سفید و متعصبانه است. شما برای رسیدن به خردمندی کمی به انعطاف‌پذیری و پذیرش بیشتر و یادگیری‌ای که در پی رشد به‌دست می‌آید نیاز دارید.

به‌جای تظاهر‌کردن به چیزی که نیستید بهترین کار این است که بهترین نسخۀ خودتان را به دیگران معرفی کنید. در یکی از مطالعات تحت ‌عنوان «بهترین نسخه از شخصیت شما خودِ واقعی شما را نشان می‌دهد: خودپندارۀ مثبت موجب ایجاد برخوردهای شخصیتی مناسب‌تری می‌شود» محققین هم دقیقاً به همین نتیجه رسیدند. شما مجبور نیستید نقش بازی کنید؛ فقط سعی کنید بهترینِ خودتان باشید تا دیگران هم خودِ واقعی شما را ببینند.

طبق گفته‌های ریچارد فاینمن: «اصل اول این است که خودتان را گول نزنید و این در حالی است که شما راحت‌تر از هرکس دیگری گول می‌خورید.»

جی‌ریچارد شِل از دانشگاه وارتون می‌گفت قرار‌گرفتن در میان افرادی که به شما اعتقاد دارند می‌تواند موجب «انتظارات انتقال‌یافته» و پیش‌بینی خود‌محقق‌کننده شود و اعتمادبه‌نفس شما را بالا ببرد. شما می‌توانید با سخت کار‌کردن در طول زمان اعتمادبه‌نفس را در خود افزایش دهید. آلفرد بینه، ابداع‌کنندۀ تست هوش، درمورد هوش می‌گفت: «همیشه افرادی که ابتدا باهوش‌ترین به‌نظر می‌رسند درنهایت هم باهوش‌ترین نیستند.»

مطالعات نشان می‌دهند «هدفِ بهتر‌شدن» موجب بالارفتن انگیزه و جذابیت بیشتر کار شده و دوباره به شما انرژی می‌دهند. این تأثیرات در کارهای بعدی که می‌خواهید انجام دهید هم همچنان باقی خواهند ماند. مثل همیشه محیط مناسب خود را پیدا کنید.

اعتمادبه‌نفس نتیجۀ موفقیت است نه علت آن. اگر برخلاف توصیۀ اکید من بر داشتن خود-دلسوزی همچنان می‌خواهید روی اعتمادبه‌نفس تمرکز کنید مطمئن‌ترین راه حرفه‌ای‌شدن در کاری است که در حال انجام آن هستید. وقتی دنیل چمبلیز بهترین شناگران را موردبررسی قرار داد به این نتیجه رسید که آنها با تمرکز بر «پیروزی‌های کوچک» هم توانایی‌های‌شان هر روز افزایش یافته و هم اعتمادبه‌نفسشان نسبت به توانایی‌هایی که دارند. وقتی دیدگاه شما یک دیدگاه رقابتی باشد همیشه این خطر وجود دارد که ضعیف عمل کنید و حس یک بازنده را داشته باشید. وقتی در یک چالش قرار می‌گیرید سعی کنید توانایی‌های خود را تقویت کنید-نه اینکه کار را به‌خوبی انجام دهید یا خوب به‌نظر برسید.

آیا اعتمادبه‌نفس شما پایین است؟ اشکالی ندارد. شما به‌صورت طبیعی سریع‌تر از افراد همه‌چیز‌دان مطالب را یاد می‌گیرید و دوستان بیشتری پیدا خواهید کرد. تمام سعی خود را در حوزه‌هایی متمرکز کنید که قابلیت سنجش دارند و میزان شایستگی و کفایت را می‌توان در آنها به‌دقت موردارزیابی قرار داد؛ در این صورت دیگر مجبور نیستید خودتان را بهتر از چیزی که هستید نشان دهید. (تا وقتی که واژه‌ها به‌خوبی روی کاغذ آورده شوند برای هیچ‌کس مهم نیست که من به‌شخصه فرد بااعتمادبه‌نفسی هستم یا نه.) در کاری که در حال انجام آن هستید عالی عمل کنید تا اعتمادبه‌نفستان افزایش یابد؛