بریده‌هایی از کتاب درخت دوستی بنشان

بیشترین علاقهٔ ما به افرادی است که هیچ‌وقت ما را سرزنش نمی‌کنند

معنی عشق به خویشتن این نیست که باید لاف بزنیم و فخر بفروشیم، در عشق به خویشتن اعتماد به نفسی آرام و خاموش مطرح است و تقدیر از خویشتن که با تکیه بر حالتی از شوخ‌طبعی از شدتش کاسته باشیم و سرانجام یک ثبات درونی. عزت نفس، مسئله‌ای ظریف و حساس است و کم بودن و زیاد بودن بیش از اندازهٔ آن، می‌تواند به یک احساس تنهایی شدید منجر شود.

آیا توجه کرده‌اید وقتی کسی یک عادت آزاردهنده دارد، خود او آخرین کسی است که از این موضوع باخبر می‌شود؟ یک آدم بددهان متوجه نیست که او، خودش مردم را فراری می‌دهد. کسی که سیر می‌خورد، خودش بوی سیر را احساس نمی‌کند. این مثال‌ها در مورد عادات آزاردهندهٔ ما چه می‌خواهند بگویند؟ این‌که ما معمولاً آخرین کسی هستیم که از آن‌ها باخبر می‌شویم.

کسانی که از دوستی‌های باثبات و ارضاءکننده لذت می‌برند، انسان‌هایی متوازن هستند.

آیا این واقعیت ندارد که ما می‌توانیم خود را بیش از اندازه جدی بگیریم، مدام متوجه خود باشیم و تصور کنیم که نگاه همهٔ آدم‌ها به سوی ماست، حال آن که هیچ‌کس، کوچکترین توجهی به ما نداشته است؟ جدی گرفتن بیش از اندازهٔ خویشتن می‌تواند به این معنی باشد که شخص مایوسانه در تلاش تاثیرگذاری بر دیگران است.

او به خود می‌گوید: «فقط اگر می‌توانستم کسانی را پیدا کنم که دوستم داشته باشند، آن وقت دیگر خوشبخت می‌شدم». اشتباه است! اگر زندگی شما کثیف و تهوع‌آور باشد، آن وقت دیگر آدم‌های خوشبخت و باثبات از شما فاصله می‌گیرند. آن‌ها به دنبال کسانی می‌گردند که اساسا شاد و باثبات هستند

حالا می‌دانم تصویرذهنی ضعیف خود را چگونه بدست آورده‌ام، می‌توانم دیگران را به خاطر آن سرزنش کنم، درست است؟ خیر، غلط است! حالا که می‌دانید بخشی از عقاید تند و بی‌منطق شما از کجا ناشی شده است، می‌توانید آن‌ها را دور بیندازید. دیگران را سرزنش نکنید. والدین شما به بهترین نحوی که می‌دانستند، رفتار کرده و به شما عشق ورزیده‌اند. فقط متوجه این مسئله باشید که اغلب پیامهایی که دربارهٔ خود دریافت کرده‌اید پیام‌هایی نادرست و غیرواقعی بوده‌اند و شما این پیام‌ها را از افراد دیگری گرفته‌اید که در برابر خود احساس کفایت نمی‌کرده‌اند و بنابراین به شما می‌گفته‌اند که «تو بی‌عرضه و بی‌لیاقت هستی!»

(نتایج بدست آمده از یک پژوهش، نشان داده است که نودوهشت درصد بچه‌های زیر چهارده سال، یک تصویر ذهنی منفی از خویشتن داشته‌اند، از بدن خود متنفر بوده‌اند و احساس بی‌کفایتی و ناایمنی می‌کرده‌اند.)

وقتی ما خود را دوست نداشته باشیم، باور نمی‌کنیم که دیگران دوستمان بدارند و این مشکلات تازه‌ای ببار می‌آورد: ـ وقتی رفتار دیگران با فرد صمیمانه است، او با خود استدلال می‌کند که: الف) حتما یک چیزی می‌خواهند یا ب) حتما یک اشکال اساسی دارند که دوستی مرا می‌خواهند.

برادر شما روز تولدتان را فراموش می‌کند و یکی می‌گوید: «باید از این بابت ضربه خورده باشی!» خود شما تصمیم بگیرید که چه احساسی داشته باشید. شاید نظر شما این باشد که برادرتان می‌تواند تمام تولدهای شما را فراموش کند بدون آن‌که این مسئله برای شما ذره‌ای ناراحتی ایجاد کند. به مردم بگویید که از آن‌ها چه می‌خواهید جنبهٔ دیگری از پذیرش مسئولیت و اجتناب از سرزنش دیگران این است که به مردم بگوییم از آن‌ها چه می‌خواهیم