بریده‌هایی از کتاب بزرگ‌ترین راز ثروت در طول تاریخ

نمی‌توان گفت نعمت‌ها چه مسافتی را طی می‌کنند تا دوباره به شما برگردند. این یک واقعیت زیبا و دلگرم‌کننده است که برگشت آن هرچه طولانی‌تر شود از دستان بیشتری عبور خواهد کرد و قلب‌های بیشتری را متبرک خواهد نمود. همهٔ این دست‌ها و قلب‌ها چیزی را به آن اضافه می‌کنند. در نتیجه، وقتی برمی‌گردد بیشتر می‌شود. ـ چارلز فیلمور، دینامیک برای زندگی

چیزی که با قیدوشرط داده شود بخشش نیست، بلکه رشوه است. اگر آزادانه و به‌رایگان نبخشیم افزایشی حاصل نخواهد شد. هدیه را کلاً بخشش کنید. دامنهٔ جهان‌شمول این قانون را درک کنید. اگر چنین کنید احتمال دارد هدیه چندبرابر شود و به شما برگردد.

«دانا کسی است که چیزی جمع نمی‌کند. او وقتی همهٔ چیزهای خود را به دیگران عطا کند مالش بیشتر نیز می‌شود و بعد از این‌که همهٔ چیزهای خود را به دیگران داد، ثروتش بیشتر نیز می‌شود.»

ژان دولا برویر، نویسندهٔ فرانسوی در قرن هفدهم می‌گوید: «سخاوتمندی، بیشتر به‌معنای بخشش در زمان مناسب است نه بخششِ خیلی زیاد.»

آنچه می‌بخشید بخشی از شماست که بسط پیدا می‌کند، اهمیت فراوانی به رابطه می‌دهد و پیوندی قوی با طرف مقابلتان برقرار می‌کند.

ما به همان نسبت که ارزش برای دیگران خلق می‌کنیم در گسترهٔ عظیم زندگی پاداش می‌گیریم. یک‌بار شنیده بودم که راز ثروت هنگفت در خلق ارزش فراوان برای دیگران است؛ اما بر اساس تجربه‌های جدیدم حالا با شوق و شور فراوان کشف کردم که اصل بخشش بود که جریان ثروتمندان را به داخل زندگی‌ام شتاب داد.

جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم، جهانی وافر است. ببخشید، ببخشید، ببخشید. هرچه از این خاستگاه، خروجی بیشتری بیرون آید موجودی‌اش بیشتر می‌شود.

نکتهٔ مهم، این بود که من منتظر شدم تا همسرم و برادرم به داخل رستوران بروند و سپس پول را به او بدهم. می‌خواستم این عمل گمنام بماند. نمی‌خواستم کسی ببیند که بیست دلار به او داده‌ام و بگوید چون من با درآمد محدودی در مرخصی هستم کار عاقلانه‌ای انجام نداده‌ام که چنین پولی به آن فرد داده‌ام. اگر مجبور می‌شدم اعمالم را برای یک نفر دیگر توجیه کنم یا از آن دفاع کنم لذت و خودجوشی آن لحظه از بین می‌رف

نمی‌توان بخشش کرد و انتظار یک تلافی مستقیم یا هرگونه تلافی را داشت. اگر به خودتان بگویید: «خوب، او قرار است در مقابل چه کاری برای من بکند؟» این روش کارایی نخواهد داشت و نتیجه نخواهد داد.

«موفقیت در کار یا هر حوزهٔ دیگر، بیشتر تابعی است از این‌که چطور با کاینات و معجزهٔ آن مشارکت می‌کنید، نه این‌که چطور مکان و زمانتان را کنترل و مهار می‌کنید. این راز موفقیت هر غول اقتصادی است، چه آن‌ها بدانند چه ندانند.

میلیون‌ها راه برای رسیدن به شهرت یا ثروت یا هرچه می‌خواهید وجود دارد. با این تفکر که برای رسیدن به اینها باید به شیوهٔ خاصی عمل کنید دستان کاینات را نبندید. کاینات، "احتمالاتی نامحدود" دارد که گوش به فرمان آن هستند. به آن اعتماد کنید.»

۴۱. اگر زیاد خرج نکنم پدرم مرا بیشتر دوست خواهد داشت. ۴۲. می‌خواهم وقتی پیر شدم پول زیادی داشته باشم تا دیگران با من مهربان باشند. ۴۳. هرگز نمی‌خواهم مردم بدانند من پول فراوانی دارم، چون آن‌ها واقعاً به ثروتمندان بدی می‌کنند. ۴۴. اگر پول زیادی دربیاورم مردم خواهند فهمید که من یک کلاهبردار هستم. ۴۵. اگر زیاد خرج نکنم پدرم مرا بیشتر دوست خواهد داشت. ۴۶. همهٔ مردم چیزهای بیشتر می‌خواهند؛ ولی وقتی نوبت به پول می‌رسد کمتر داشتن، بهتر است. ۴۷. یک نفر دیگر در درون من هست که همهٔ پول‌هایم را خرج می‌کند. با هریک از این باورها همذات‌پنداری می‌کنید، یکی‌یکی سراغ آن‌ها بروید و به این سه سؤال راجع به هر یک پاسخ بدهید. - چرا چنین باوری دارم؟ - آیا این باور درست است؟ - اگر این باور را نداشته باشم نگرانم چه اتفاقی روی دهد؟

۳۱. همین که گذران کنم کفایت می‌کند. ۳۲. شما آنچه را شایسته‌اش باشید به‌دست می‌آورید. ۳۳. داشتن آگاهی فوق‌العاده نسبت به هر پنی، کاری است خوب و درست. ۳۴. هیچ‌گاه چیزی را که نیاز ندارید نخرید. ۳۵. اگر یک زن باهوش بودید تا حالا خودتان را به‌راحتی به‌لحاظ مالی تأمین می‌کردید. ۳۶. اگر یک زن باهوش و زیرک بودید تا حالا با یک آدم پولدار ازدواج می‌کردید. ۳۷. من همیشه خانه اجاره می‌کنم. مالکِ یک خانه بودن خیلی وحشتناک است. ۳۸. اگر من مسؤولیت چیزی بیش از یک نفر را داشته باشم هرگز احساس امنیت نخواهم کرد. ۳۹. باید خانهٔ خودم را داشته باشم تا احساس امنیت کنم‌ـ حتی اگر این چیز یک قایق باشدـ اگر چیزی بخرم که بشکند احمق هستم. ۴۰. نگرانی در مورد پول، اضطرابی پیش پا افتاده و قدیمی است.

۲۲. باید کارهای فراوانی که دوست ندارید، انجام دهید تا پول داشته باشید. ۲۳. به‌اندازهٔ کافی پول ندارم که آن را با دیگران تقسیم کنم یا ببخشم. ۲۴. قبول کردن پول برایم تعهد ایجاد می‌کند. ۲۵. بهتر است کمتر از حقم را دریافت کنم تا از موقعیت‌های دشوار رها باشم. ۲۶. برای این‌که یک آدم ارزشمند باشم مجبورم درمقایسه با دیگران، بیشتر کار کنم و کمتر پول دریافت کنم. ۲۷. پول داشتن مانع از خوشبخت بودن می‌شود. ۲۸. پول، آدم را خراب می‌کند. ۲۹. هیچ‌گاه پول کافی نخواهم داشت. ۳۰. اگر درمورد اشتباهات گذشته احساس بدی نداشته باشم و از آینده نترسم همان اشتباهات را دوباره تکرار خواهم کرد (نقل قول از یک دلال سرمایه).

۱۱. ثروتمندان ثروتمندتر می‌شوند. ۱۲. فقیران فقیرتر می‌شوند. ۱۳. من باهوش و بااستعداد هستم؛ باید پول بیشتر به‌دست آورم! ۱۴. همیشه باید خوب از پول استفاده کنید. ۱۵. رسیدگی کردن به پول، سخت است. ۱۶. به‌دست آوردن پول، سخت است. ۱۷. باید سخت کار کنید تا به پول برسید. ۱۸. برای این‌که پول را پس‌انداز کنید مجبورید با حداقل‌ها گذرانِ زندگی کنید. ۱۹. وقت، مثل پول ارزشمند است. ۲۰. نمی‌توانم هم پول داشته باشم هم وقت آزاد. ۲۱. پول، معنویت ندارد.

۱. پول، ریشهٔ همهٔ بدی‌هاست (البته نقل قول صحیح آن این است: «عشق به پول ریشهٔ همهٔ بدی‌هاست»). ۲. اگر موفق باشم مردم از من متنفر خواهند بود. ۳. اگر یک میلیون دلار پول دربیاورم ممکن است آن را از دست بدهم و سپس احساس کنم احمق هستم و برای همیشه از خودم متنفر شوم. ۴. پول به‌اندازهٔ کافی برای همه وجود ندارد. ۵. اگر من اندکی بیش از آنچه لازم دارم داشته باشم دیگری کمتر خواهد داشت. ۶. اگر من خیلی بیش از آنچه لازم دارم داشته باشم خیلی‌ها کمتر خواهند داشت. ۷. بهتر است کمتر داشته باشم نه این‌که مسؤولیت سختی‌های یک نفر دیگر را هم قبول کنم. ۸. دموکرات‌ها ثروتمندان را مجازات می‌کنند. ۹. جمهوری‌خواهان فقیران را مجازات می‌کنند. ۱۰. اگر پول فراوانی داشته باشم به پدرم که هرگز پول فراوانی درنیاورده است، خیانت خواهم کرد.

وقتی کسی پول به شما می‌دهد آن را بپذیرید. وقتی کسی به شما هدیه‌ای می‌دهد با خوشحالی از آن استقبال کنید.

«قانون ثروت که اقدام نخست آن، بخشش است چنان به کانون وجود نزدیک می‌شود که ما به‌ندرت می‌توانیم انتظار داشته باشیم آن را با ارقام و محاسبات، سبک و سنگین و متوازن کنیم… ما باید ببخشیم بدون این‌که انتظار جبران داشته باشیم.» ـ ارنست سی ویلسون، پزشک بزرگ

«تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که کاینات، بقیهٔ کارها را راست و ریس می‌کند.

او گفت: «خیلی‌ها بخشش را یک معادله می‌دانند. آن‌ها مقداری پول می‌بخشند؛ سپس منتظر می‌شوند تا نتیجهٔ آن را ده‌برابر ببینند. به‌نظر من، این بخشش واقعی نیست.»