بریده‌هایی از کتاب جدایی معنوی؛ چگونه پس از جدایی به زندگی خود ادامه دهیم

قانون تسلیم: درست زمانی‌که دست از مقاومت برمی‌داریم و خود را به تمامی تسلیم شرایط می‌کنیم تغییر آغاز می‌شود.

قانون پذیرش: اولین و شاید مهم‌ترین قانون معنوی این است که بپذیریم همه چیز درست همان‌طور است که باید باشد. هیچ چیز اتفاقی نیست و هیچ تصادفی وجود ندارد. ما همواره در حال تکامل هستیم چه از آن آگاه باشیم و چه نباشیم و خداوند متعال زندگی هر یک از ما را به نحوی طراحی کرده است که درست همان چیزی که برای روند تکاملی خاص خود نیاز داریم سر راهمان قرار گیرد.

جدایی معنوی نوعی جدایی است که از آن برای بهبود زندگی خود استفاده می‌کنیم و این تجربه بیش از آنکه شکست باشد موفقیت است. جدایی معنوی ما را با والاترین وجه وجودمان آشنا کرده و شکاف میان روح و جانمان را التیام می‌بخشد.

می‌گویند آدمی در ده روز عذاب بیش از ده سال خوشی درس می‌آموزد. رنج می‌تواند بزرگ‌ترین آموزگار شما باشد، دوستی که به شما می‌گوید کدام قسمت از زندگی‌تان به توجه بیشتری نیاز دارد.

زندگی فرصت‌های بسیاری در اختیار ما می‌گذارد تا ذات الهی، یعنی همان برترین تجلی خویش، را دریابیم. برخی مردم این فرصت‌ها را زنگ بیداری معنوی می‌نامند. اغلب اوقات این فرصت‌ها در زمان اندوه و پریشانی ظاهر می‌شوند. جدایی یکی از آن زمان‌هاست. در بحران جدایی ما این فرصت را پیدا می‌کنیم که جهان درون خود را کشف کنیم و فرایند آشتی با خود، روشنایی و نیز تاریکی‌مان را آغاز کنیم.

فرق میان یک زندگی معمولی و یک زندگی فوق‌العاده فقط خواستن است؛

گام‌های عملی برای التیام ۱. فهرستی از تجربه‌های تلخی که داشته‌اید تهیه کنید. کنار هرکدام درسی را، که از آن تجربه آموخته‌اید، بنویسید. آن تجربه در زندگی چه کمکی به شما کرده است؟ ۲. بیست اتفاق خوبی را، که پس از جدایی از همسرتان برایتان افتاده است، بنویسید. این مزایا ممکن است بسیار مهم یا بسیار پیش‌پاافتاده باشند. اگر نمی‌توانید اتفاق خوبی پیدا کنید، نگاهی به فهرست زیر بیندازید یا از دوستان و خانواده خود بخواهید به شما کمک کنند. گاهی وقتی چیزی را از دست می‌دهیم مشکلات آن را هم از یاد می‌بریم. فهرست شما ممکن است چیزی شبیه به این باشد: ۳. دیگر مجبور نیستم حمام خود را با کسی قسمت کنم؛ ۴. زمان بیشتری برای مطالعه و خودشناسی دارم؛ ۵. می‌توانم خودم باشم و نیازی نیست همیشه بخواهم کسی را راضی نگه دارم؛ ۶. دیگر مجبور نیستم هر روز غذا درست کنم؛ ۷. دیگر مجبور نیستم همه رفت‌وآمدهایم را به کسی توضیح دهم؛ ۸. می‌توانم درسم را ادامه دهم؛ ۹. می‌توانم خانواده و دوستانم را هر زمان از شبانه‌روز که می‌خواهم به خانه دعوت کنم.

گام‌های عملی برای التیام ۱. یک دفتر یادداشت انتخاب کنید و آن را فقط به فرایند التیام خود در زمان جدایی اختصاص دهید. سعی کنید همه احساسات، افکار و حالت‌هایی را که به آن دچار می‌شوید در این دفتر ثبت کنید. همیشه آن را دم دست داشته باشید. ۲. چند نفس آرام و عمیق بکشید و اجازه دهید ذهن و جسمتان در آرامش مطلق قرار بگیرد. چند لحظه فقط به سلامت و التیام خود بیندیشید. چشم‌هایتان را ببندید و اجازه دهید تمام توجهتان معطوف قلبتان شود. حال تصور کنید پس از جدایی راهی یک سفر معنوی می‌شوید. فکر کنید همه اتفاقات و احساساتی که در این مدت تجربه کرده‌اید برای بیدار شدن شما بوده است. باور کنید فرایندی که می‌خواهید آغاز کنید فرایندی مقدس است که خداوند متعال برای ایجاد تغییری ژرف و مثبت در زندگی‌تان مقدر کرده است. ممکن است در حال انجام این تمرین دچار خشم، عصبانیت یا انکار شوید، اما نگران نباشید زیرا هر

گام‌های عملی برای التیام

گام‌های عملی برای التیام

اگر شجاعت این را داشته باشیم که باور کنیم تمام دنیا درون ما وجود دارد، می‌توانیم تمامیت و کمال نوع بشر را در آغوش بگیریم.

فقط یک ذهن بیمار و ناآگاه می‌تواند دیگری را مسبب احساسات خود بداند.

. ایمان دانشی به ما عطا می‌کند که به هوش جهانی متصل می‌شویم و این هوش خیر ما را دربردارد.

ما فکر می‌کنیم اگر به پول، فرزند، خانه، اعتقادات، افکار و در کل متعلقاتمان محکم‌تر بچسبیم، می‌توانیم دنیا را کنترل کنیم.

گاهی بهترین راه فرار از یک شکستِ حتمی رها کردن آن است.

هر اتفاق و شرایطی، به منظوری خاص در زندگی‌ام پیش آمده و مرا به سطح جدیدی از درک رسانده است. کار من این بود که بپذیرم هر پیروزی یا شکستی بخشی از مرحله بعدی زندگی من است.

درد و تغییر کلید گشودن درهای حکمت و درک عمیق تجربه انسانی ماست.

مقاومت ما را در رنج عاطفیِ وضعیت موجودمان نگه می‌دارد.

هنگامی‌که ستون بدنمان می‌لرزد برای کمک پیش خدا می‌رویم غافل از آنکه خداوند آن‌ها را می‌لرزاند تا به سویش برویم.

«پیوند الهی زمانی رخ می‌دهد که خودِ فروتر از وهم و خیال بیرون آید و به خودِ والاتر اجازه دهد حقایق را آن‌گونه که هست واضح و بی‌شایبه، صادقانه و بی‌تردید، کامل و بی‌نقص ببیند.»