بریده‌هایی از کتاب کشتن شوالیه ی دلیر (۲)

حقیقتآ زمان چه بود؟ آیا زمان دارای یک جریان خطی است؟ آیا این نوع تفسیر زمان، یک نوع خطای انسانی در بیان مفهوم نیست؟

شاید همانند یک رستوران که به زمان تعطیلی آخر شب نزدیک می‌شود و از پذیرفتن سفارش جدید امتناع می‌کند؛ زمان نیز مایل نیست به پیش رفته و لحظات تازه را تقبل کند.

"دیوارها اصولاً برای حفاظت مردم در برابر دشمن‌های خارجی، طوفان و سیلاب و از این جور موارد ساخته می‌شن؛ گاهی اوقات هم دیوارها برای محصور کردن انسان‌ها ساخته می‌شن؛ همهٔ انسان‌ها در برابر یه دیوار محکم سر به فلک‌کشیده ناتوان هستن؛ چه از نظر بصری و چه از نظر روانی! بعضی از دیوارها به همین منظور خاص ساخته شدن.

"چیزای زیادی هست که نمی‌شه توضیح داد؛ و البته یه چیزایی هم هست که هیچ‌وقت نباید توضیح بدی؛ به خصوص اگه موقع توضیح اونا... یه چیزای مهمی‌از قلم بیفته."

چشم‌ها همیشه پنجرهٔ قلبت هستن. اما بعضی‌ها برعکس این حالت رو دارن؛ یعنی همهٔ احساساتشون از چهره‌شون مشخص می‌شه، اما توی نگاهشون هیچی نیست، انگار اصلاً روح زندگی و شادابی در چشم‌هاشون وجود نداره."

در بسیاری از موارد تشخیص نداده‌ام که آیا از رفتار دیگران آسیب دیده یا ناراحت شده‌ام یا نه. گاهی اوقات به خودم شک می‌کنم و حتی می‌پرسم که آیا من حقی در این جهان دارم یا خیر. گاهی اوقات درک مسائل برایم دشوار می‌شود! در بسیاری از موارد، نمی‌توان به درستی درک کرد که آیا خود یک موقعیت باعث آسیب شدید روحی می‌گردد یا خیر.

"بیشتر از اونی که لازمه نمی‌خوام بدونم... در هر حال، آینده به اندازهٔ رویدادهای گذشته دردآور نخواهد بود."

احساس می‌کردم یک گلولهٔ کاموا در فضای باریک پشت قفسهٔ کشوهای ذهنم گیر کرده است و به همین دلیل از بسته شدن قفسه ممانعت می‌کند.

هرگز به افرادی که ادعا می‌کنن عادی هستن، اعتماد نکنید

من باور داشتم که کانال‌هایی وجود دارند که از آن طریق می‌توان واقعی را به غیر واقعی یا غیرواقعی را به واقعی تبدیل کرد.