بریده‌هایی از کتاب مجموعه کامل ۷ اثر از جیم ران

«یک راه نفوذ بر دیگران این است که کاری کنی دیگران تو را به عنوان شخصی خوش‌قریحه و بامنش بپذیرند.»

بهترین تعریفی که تا کنون از «عزم» شنیده‌ام از یک دختربچۀ مدرسه‌ای بود. طبق معمول، مشغول سخنرانی دربارۀ موفقیت برای گروهی از دانش‌آموزان مدرسۀ راهنمایی بودم. از آنها پرسیدم، «چه کسی می‌تواند به من بگوید "عزم" یعنی چه؟» تعدادی دست بالا رفت و هر کدام تعریف خوبی از عزم دادند. ولی آخرین تعریف بهترین تعریف بود. یک دختر خجالتی از تهِ سالن بلند شد و گفت، «به نظرم عزم یعنی به خودت قول بدهی که هرگز جا نزنی.»

  نگه داری چیزی که از راه رشد شخصی به دست نیامده سخت است.

در تمام عمر؛ شاگرد بمان «با تحصیلات رسمی به درآمد بخور و نمیری می‌رسی. با خودآموزی به ثروت کلان می‌رسی.»

بیشتر مردم، زندگی کوتاه خود را در این جامعه به هدر می‌دهند و روزهای آخر را با سنگینی افسوس سپری می‌کنند. فرصت دیگری در کار نیست که برگردند و دوباره زندگی کنند. چیزی برای‌شان باقی نمی‌ماند، به‌جز آرزوی زمان بیشتر؛ آرزویی که هرگز برآورده نخواهد شد.

ما همگی نسیم‌هایی از بادی هستیم که در این جهان می‌وزد. یک روز اینجاییم و فردایش رفته‌ایم. کسی نمی‌داند چه مدت زنده خواهد ماند.

دستش را برد و بازوی مایکل را گرفت. «البته با نیت خیر.»

«پول امنیت نمی‌آورد، مایکل. اگر از ثروت امید امنیت داری، باید حالا حالاها منتظر بمانی.» «چرا این را می‌گویی؟» «همیشه این احتمال هست که پول از کف برود. شاید پولت را ببازی. شاید تحت پیگرد قرار بگیری. تورم می‌تواند پولت را ببلعد. شاید بدُزدنش. هر ساله از کسانی می‌شنوی که روزی میلیونر یا حتی میلیاردر بوده‌اند، ولی از صدها میلیون دلار به هیچ رسیده‌اند و به صف ورشکسته‌ها پیوستند، در یک سال. تصورش را بکن.»

زندگی از ما می‌خواهد که در مدت زمانی منطقی پیشرفتی قابل ملاحظه داشته باشیم. برای همین است که نیمکت‌های کلاس‌های دبستان را این قدر کوچک می‌سازند؛ که در بیست و پنج سالگی نتوانید روی آنها بنشینید!

عدم اعتماد به نفس از دو عامل عمده ناشی می‌شود. نخست، نداشتن هدف یا برنامه، و دوم، نداشتن انضباط روزانه برای پیشرفت.

همۀ ما باید از یکی از دو درد رنج ببریم؛ درد انضباط یا درد تأسف. تفاوتش این است که انضباط یک گرم وزن دارد و تأسف یک تُن.

«به نظرم عزم یعنی به خودت قول بدهی که هرگز جا نزنی.»

خود را در حلقۀ بهترین‌ها محصور کن «با گروه‌های سطح پایین همراه نشو؛ رشد نمی‌کنی. جایی برو که سطح انتظارات و خواسته‌ها بالا باشد.»

«برای تحمل آنچه هست باید آنچه که بوده را به یاد آوریم و چیزهایی را تصور کنیم که روزی خواهند بود.»

و دروازۀ دوازده ستون پشت سر او بسته شد.

هر چیزی تسلیم سخت‌کوشی می‌شود.

اصلی‌ترین دلیلی که اکثر افراد کارها را به خوبی آنچه که می‌توانند، انجام نمی‌دهند در یک کلمه خلاصه می‌شود: غفلت. فقدان پول نیست؛ بانک‌ها پر از پول‌اند. فقدان فرصت‌ها نیست، کتابخانه‌ها پر از کتاب‌اند و به صورت رایگان در اختیار همه‌ی افراد هستند. کمبود مدارس هم دیگر وجود ندارد. کلاس‌های ما پر از معلمان خوب است. ما تعداد زیادی اساتید و مدیر و مشاور و راهنما داریم. هر چیزی که ما برای ثروتمند شدن، قدرتمند شدن و با فرهنگ شدن نیاز داریم در دسترس ماست. دلیل اصلی‌ای که ما از همه‌ی چیزهایی که داریم، بهره‌ی کمی دریافت می‌کنیم، فقط و فقط غفلت است.

اگر به اندازۀ کافی خواهان باشید، به نتایج باورنکردنی می‌رسید

واژگان مُسَکّن هستند و مانند مواد مخدّر با لالایی خود نوعی خشنودی کاذب به ما القاء می‌کنند. یادتان باشد: برای رسیدن به موفقیت باید گام اول را برداشت!

هیچ رؤیایی نیست که تحقق‌پذیر نباشد، به شرط آنکه پیش از هر چیز جسارت باور کردن آن را داشته باشیم.