بریده‌هایی از کتاب مجموعه کامل ۷ اثر از جیم ران

می‌توانید با یک فرآیند ساده هر احساسی از نگرانی و ترس را از بین ببرید: آن را تا سر حدّ مرگ تجزیه کنید. به روی میز بیندازیدش و آن را کالبدشکافی کنید. آن را با تجربه‌های گذشتۀ خود بسنجید. ببینید آیا می‌تواند در برابر تمام واقعیت‌هایی که در دست دارید، مقاومت کند

انضباط پلی است بین هدف و تحقق هدف.

گوشی را باز کرد، ولی بدترین شکل بدشانسی را دید؛ خارج از منطقۀ تحت پوشش! با صدای بلند گفت: این هم از شانس بد من! می‌توانند آدم به ماه بفرستند و گوسفند شبیه‌سازی کنند، ولی نمی‌توانند آنتن مخابراتی جایی نصب کنند که من نیاز دارم.

ببینید، اگر برای مدتی در تمام مصیبت‌های آدمی دقیق شوید، دیوانه خواهید شد. باید درک کنید که زندگی مجموعه‌ای است از مصیبت‌ها، رفتارهای غیرانسانی، جنگ، بیماری، و فقر. ولی بدانید آگاه‌شدن به این واقعیت‌ها نباید موجب شود بیش از اندازه به آنها فکر کنید.

چه فقیر است کسی که برای خود رستوران مورد علاقه دارد ولی نویسندۀ مورد علاقه ندارد. این فرد جایی را برای تغذیۀ جسم خود انتخاب کرده ولی جایی برای تغذیۀ روان خود ندارد!

اگر بین لحظۀ احساس و زمانِ عمل فاصلۀ درخورِتوجهی بیفتد، به آن تعلّل می‌گویند، که تقریباً درست متضاد انضباط است. صدای درون می‌گوید، «کار را انجام بده.» انضباط می‌گوید، «الان انجامش بده، و به بهترین شکل ممکن انجامش بده. امروز، فردا و همیشه، تا اینکه سرانجام تبدیل به ملکه‌ی ذهنی شود.» تعلّل می‌گوید، «بعداً انجامش می‌دهی» یا «فردا انجامش می‌دهی» یا «فرصت زیاد است.» تعلّل همچنین می‌گوید، «آن قدری کار کن که ظاهر کار درست باشد و صدای بقیه در نیاید، کاری را که می‌توانی بکن نه کاری که باید بکنی.» همیشه با دو انتخاب مواجه هستیم؛ انتخاب بین زیستن منضبط، یا به بار نشستن میوه‌های موفقیت و رضایت، و تعلّل، یا تنبلی وسستی و در نتیجه بی‌ثمربودن آینده و بی‌بار ماندن شاخه‌های زندگی. عاقبت انضباط، داشتن پاداش‌های بزرگ و درخور توجه در آینده است. عاقبت انضباط نداشتن نتایج ناچیز امروز است که در مقایسه با پاداش‌های بی‌حدّ و حصر انضباط مداوم شخصی هیچ است. ولی بیشتر مردم لذت امروز را بر خوشبختی فردا ترجیح می‌دهند.

یاد بگیرید چطور نه بگویید. نگذارید زبان‌تان بار اضافی روی دوش‌تان بگذارد.

یادتان باشد، اساس تعلل، ترس از شکست است. وقتی در تعلل دقیق شوید، می‌بینید دلیل واقعی آن ترس است.

قاتلان دوقلوی موفقیت بی‌صبری و حرص هستند

انسان به این راحتی نمی‌میرد. خیلی سخت‌جان است. به‌جای سرگردانی و بی‌هدفی، و پیامد آن، یعنی قربانی شرایط شدن، برای زندگی خود برنامه‌ریزی کنید.

«به نظرم عزم یعنی به خودت قول بدهی که هرگز جا نزنی.»

آنچه که ما به دست می‌آوریم ما را ارزشمند نمی‌کند، بلکه آنچه که ما در فرایند انجام این کار می‌شویم، ارزش اصلی را به زندگی ما به ارمغان می‌آورد.

تکرار مادر هر مهارتی است.

«نمی‌توانی مقصدت را یک شبه تغییر دهی، ولی می‌توانی مسیرت را یک شبه تغییر دهی.»

کلکسیونر اندیشه‌ها باشید، ولی به حافظۀ خود اعتماد نکنید. بهترین جا برای نگه‌داری از این اندیشه‌ها و اطلاعات دفترچه یادداشت شما است.

معمولاً به دو دلیل خود را تغییر می‌دهیم: وقتی به ما الهامی شود، یا وقتی کارد به استخوان برسد.

با تحصیلات رسمی به درآمد بخور و نمیری می‌رسی؛ با خودآموزی به ثروت کلان می‌رسی.

هر چیزی به اصلاح نیاز دارد؛ رژیم غذایی‌، زندگی‌، روابط دوستی، و زندگی زناشویی‌مان. هر چیزی گرایش به انحراف از مسیر اصلی دارد. کارها به خوبی پیش می‌رود. تا اینکه یک جایی می‌خواهد از مسیر منحرف شود، که ما باید آن را برگردانیم به مسیر اصلی. باز می‌خواهد منحرف شود، و باز ما باید آن را به مسیر اصلی برگردانیم. ولی باز هم می‌خواهد منحرف شود. طبیعت زندگی این‌طور است.

انضباط یعنی پیوسته احساس کنی که کاری باید انجام شود، و برای انجام آن کار‌آگاهانه دست به عمل مناسب بزنی. اگر بین لحظۀ احساس و زمانِ عمل فاصلۀ درخورِتوجهی بیفتد، به آن تعلّل می‌گویند، که تقریباً درست متضاد انضباط است

  بدتر از نخواندن کتاب در نود روز گذشته این است که در نود روز گذشته کتاب نخواند و فکر کرد اهمیتی ندارد.