بریده‌هایی از کتاب مجموعه کامل ۷ اثر از جیم ران

تکرار مادر هر مهارتی است.

نگرش تعیین می‌کند چه مقدار از آینده را اجازه داریم ببینیم. نگرش اندازه‌ی رؤیاهای‌مان را تعیین می‌کند و وقتی که با چالش‌های تازه مواجه هستیم بر تصمیمات‌مان اثر می‌گذارد

دیر یا زود باید دانش و احساسات خوب را به فعالیت تبدیل کنیم.

از هر آنچه که از زندگی به ما رسیده ـ چه یک تالِنت چه صد تالِنت ـ مسؤولیت ما این است که با آنچه به ما داده شده کاری انجام دهیم

باید به یاد داشته باشیم که زندگی به گونه‌ای نیست که به ما به اندازه‌ی نیازمان پاداش بدهد، بلکه متناسب با میزانی که شایستگی آن را داریم، به ما می‌دهد.

هر چه بیشتر درباره‌ی خودمان بدانیم و احساس بهتری نسبت به خودمان و فرصت‌هایمان داشته باشیم، شانس ما برای موفقیت بیشتر خواهد بود.

فقدان شوق و هیجان، فعالیت‌های بی نظم و ترتیب به بدبختی‌ها اجازه‌ی رشد می‌دهد و انسان‌های خوب را مجبور به دست و پا زدن می‌کند.

صحبت کردن در مورد موفقیت یک چیز است؛ تلاش برای رسیدن به آن چیز دیگر.

رؤیاهای ما هم می‌تواند مثل این اعجاب طبیعت، قدرتمند و شگرف باشد. اما اگر قرار است برای خودمان و دنیای اطراف‌مان ارزشمند باشند، باید مهار شوند و به اشکالی از انرژی تبدیل شوند.

به همین دلیل است که ما باید خودمان را در زمان حال مجبور کنیم که دردهای ملایم ناشی از رعایت اصول را تجربه کنیم. همه‌ی ما یکی از این دو درد ـ درد ناشی از رعایت اصول و یا درد ندامت و پشیمانی ـ را تجربه می‌کنیم، اما تفاوت در این است که حجم درد رعایت اصول اندک است در حالی که درد تأسف و ندامت، خیلی سنگین و پرفشار است.

اگر فردی به این نتیجه رسیده که هزینۀ خرید کتاب خیلی سنگین است، صبر کند تا هزینۀ نخواندن را بپردازد. صبر کند تا قبض جهل و نادانی را دریافت کند.

چه فقیر است کسی که برای خود رستوران مورد علاقه دارد ولی نویسندۀ مورد علاقه ندارد. این فرد جایی را برای تغذیۀ جسم خود انتخاب کرده ولی جایی برای تغذیۀ روان خود ندارد!

وقتی تمام حساب‌ها جمع زده شد و تمام تخفیف‌ها داده شد و مبلغ نهایی به دست آمد و مقدار مالیات آن مشخص شد، سهم خود را هر چقدر که هست پرداخت کنید، با خوشحالی هم پرداخت کنید. چون شما به غاز تخم طلا، آب و دانه می‌دهید تا تخم‌های طلای آزادی، امنیت، عدالت و بازار پویا بگذارد. آب و دانۀ غاز را بدهید که تخم طلا هم بگذارد.

چالش رهبری این است که قوی باشی ولی نه گستاخ؛ مهربان باشی ولی نه ضعیف؛ شجاع باشی ولی نه قُلدر؛ پُراندیشه باشی ولی نه کم‌کار؛ فروتن باشی ولی نه کمرو؛ سرافراز باشی ولی نه مغرور؛ شوخ‌طبع باشی نه لوس. می‌بینی، صفت‌های بد همان صفت‌های خوب هستند که به انگیزۀ خودخواهی در حدّ افراط استفاده می‌شوند.»

، آیا دربارۀ آنچه که هست حرف می‌زنی یا آنچه که می‌تواند باشد؟ رهبران دربارۀ آنچه که می‌تواند باشد، صحبت می‌کنند. و بعد، گام به گام به دیگری کمک می‌کنند تا به آنچه می‌تواند تبدیل شود.»

رُد اِسترلینگ ۴۰ داستان نوشت تا یکی از آنها پذیرفته شود. والت دیسنی کارمند اخراجی روزنامه‌ای بود که فکر می‌کرد او استعدادی ندارد. ریچارد بیرد۹ در دو تلاش نخست خود برای پرواز تکی هواپیمای خود را لِه کرد، ولی بعد به یکی از بزرگ‌ترین کاوشگران جهان تبدیل شد. بنابراین، قدردان ناملایمات خود باشید. ناملایمات در جهت ساختن آینده‌ای بهتر عمل می‌کنند و نه بر ضد شما. اگر بیچارگی و بدبختی را بخواهید، دنیا با کمال میل خاموش می‌ماند و می‌گذارد برای خود احساس تأسف بکنید تا سرانجام شکست‌خورده و بی‌کس از دنیا بروید

«بله مایکل، یکی اربابی می‌کند و دیگری خدمت. یا تو روز را اداره می‌کنی یا روز تو را. یا تو بر وقتت مسلط هستی یا وقت بر تو. به میل خودت انتخاب کن.»

الان وقت آن باشد که به خودت فشار بیاوری و دوباره رشد کنی.»

هر موجودی حداکثر تلاش خود را می‌کند غیر از انسان. یک درخت چقدر قد می‌کشد؟ هر چقدر برایش امکان داشته باشد. ولی از این طرف به آدمی قدرت انتخاب داده شده است. انسان هم می‌تواند کمال را برگزیند و هم سکون را انتخاب کند. چرا تمام توان خود را به کار نگیریم و مشکلات را به مبارزه نطلبیم؟

«من فعلاً تمام‌وقت به شغل اصلی‌ام می‌پردازم و پاره‌وقت به کسب و کار خودم مشغول می‌شوم، چون یک راه مطمئن برای پولدار شدن پیدا کرده‌ام.»