بریده‌هایی از کتاب مجموعه کامل ۷ اثر از جیم ران

ایمان، ما را با یک قانون قطعی و بی‌برگشت که پیش‌تر در بهشت مقرر شده است آشنا می‌سازد. این قانون به ما اطمینان می‌دهد که در برابر هر تلاش انسان، پاداشی مضاعف است. در برابر هر مشت بذری که می‌کاریم، یک باغچه درو می‌کنیم. در برابر هر ایدۀ خوبی که به دیگری می‌دهیم، چندین ایده‌ی عالی دریافت می‌كنیم. در برابر هر عملی از روی ایمان، پاداش‌هایی مضاعف، در برابر هر عشق ابراز شده، یک زندگی سرشار از عشق

«چهرۀ عبوس تصادفی به این شکل درنیامده است، بلکه نتیجۀ افکار عبوس است.»

برای هر تلاش منضبط، پاداشی چند برابر خواهد بود. این یکی از معادلات اساسی زندگی است.

برای هر تلاش منضبط، پاداشی چند برابر خواهد بود. این یکی از معادلات اساسی زندگی است.

۱۲: میراثی بر جای بگذار «طوری زندگی کن که به لحاظ روحی، روانی، جسمانی، مالی و رابطه‌ای کمک‌کار دیگران باشی. طوری زندگی کن که زندگی‌ات نمونه‌ای از یک زندگی استثنایی باشد.»

«تنها زمانی اوضاع تغییر می‌کند که خودت تغییر کنی.»

پنجمین دشمن، احتیاط بیش از حد است.

فلسفۀ پولدارها در برابر فلسفۀ فقیرها این است: آدم پولدار اول پولش را سرمایه‌گذاری می‌کند و الباقی را خرج؛ آدم فقیر اول پولش را خرج می‌کند و الباقی را سرمایه‌گذاری.

«به نظرم عزم یعنی به خودت قول بدهی که هرگز جا نزنی.»

ما باید از بدن‌مان خوب مراقبت کنیم چون این تنها جایی است که باید در آن زندگی کنیم

آقای دیویس، مردی که فوق‌العاده موفق بوده است، همیشه می‌گوید، نگو که چه بهایی باید برای یک کتاب بدهی. ببین که اگر آن کتاب را نخوانی چه بهایی باید بدهی.»

این رهبران هستند که بیشترین لذت را از زندگی می‌برند. رهبران باعث تغییرات می‌شوند، به بالاترین سطوح اوج می‌گیرند، از فراوانی ثروت لذت می‌برند و بهترین روابط را دارند. رهبران نهایت طعم زندگی را می‌چشند.

هر چه بیشتر درباره‌ی خودمان بدانیم و احساس بهتری نسبت به خودمان و فرصت‌هایمان داشته باشیم، شانس ما برای موفقیت بیشتر خواهد بود.

دیر یا زود باید دانش و احساسات خوب را به فعالیت تبدیل کنیم.

از هر آنچه که از زندگی به ما رسیده ـ چه یک تالِنت چه صد تالِنت ـ مسؤولیت ما این است که با آنچه به ما داده شده کاری انجام دهیم

باید به یاد داشته باشیم که زندگی به گونه‌ای نیست که به ما به اندازه‌ی نیازمان پاداش بدهد، بلکه متناسب با میزانی که شایستگی آن را داریم، به ما می‌دهد.

پیشرفت، اغلب سرشار از درد و زحمت است، اما پیامدهای این امر که به دیگران اجازه دهیم بر ما تأثیرات غلط بگذارند هم دردآور است.

سختی کار تا اینجا دیگر باید روشن شده باشد. ما باید خودمان را عادت بدهیم که هشتاد درصد از وقت‌مان را را با بیست درصد از کسانی که به ما کمک می‌کنند به هشتاد درصد نتایج برسیم، بگذرانیم و بیست درصد از زمان‌مان را با هشتاد درصد از افرادی که فقط بیست درصد نتایج را تولید می‌کنند سپری کنیم.

رشد شخصی همیشه یک اتفاق ساده نیست. بلکه همواره بدترین روزهای افرادی که توجه خود را صرف رشد خود می‌کنند، بهتر از بهترین روزهای کسانی است که به رشد شخصی اهمیتی نمی‌دهند.

تکرار مادر هر مهارتی است.