بریده‌هایی از کتاب کوچه کوچک‌ها

من معشوق انزوایم که دیگر هیچ بعید نیست؛ بد بودن کسی که آنچنان بد نیست، یا خوب بودن کسی که آنچنان خوب، نه!

من شاعری بی‌خطرم! که کلید قفل زبانش را در وحشت روز و شب‌های تهدید گُم کرده است.

تمام عشاق؛ اسب‌های رها شده در باداند که بی‌غرض شیهه می‌کشند نه بی‌هدف!

مرغ بی‌صدا! دل به نرده‌های آهنی گره مزن بال و پر در این هوای یخ زده فلك زده به پیش و پس مزن سینه پُر قفس نفس نفس مزن در میان این حصار در حصار زندگی دست مهربان مرگ را پس مزن.