بریده‌هایی از کتاب دست از این مسخره بازی بردار، اوستا

آدمیزاد به حدی تکامل یافته که تمامِ آن‌چه از دنیای حیوانی مجزایش می‌کند خطی به نازکی یک برگ کاغذ است.

مردان چینی بسیاری که به موفقیت، و حتا شهرت، دست یافته‌اند، زندگی‌های دوگانه‌ای دارند. عمق وجود این مردان چیزی ورای تلی از ویرانه‌ها نیست.

عیارِ توانمندیِ نویسنده تنها به واسطهٔ فکری که در اثرش ارائه می‌دهد معلوم می‌شود، نه درازای کارش. جایگاه نویسنده در تاریخ ادبی یک ملت را نمی‌توان بر این مبنا قضاوت کرد که آیا قادر است کتابی به وزن یک آجر بنویسد یا خیر. این جایگاه باید براساس سهم نویسنده در پرورش و غنی‌سازی زبانِ آن ملت تعیین شود.

خیلی از چیزهایی که امروزه کسی حتا نمی‌تواند بپذیرد توی دهانش بگذارد، برای ما حکم خوراکی داشت. برگِ روی درخت‌ها را می‌خوردیم و وقتی تمام می‌شدند، می‌رفتیم سروقت پوست درخت. بعد، خودِ تنه‌ها را گاز می‌زدیم. هیچ درختی توی دنیا آن‌قدر رنج نکشیده که درخت‌های دِهِ ما

وقتی کسی پرت می‌شود توی پُرمخاطره‌ترین شرایط، ممکن است از خودش نیروی حیاتی غافلگیرکننده‌ای نشان دهد. آن‌ها که نمی‌توانند خود را انطباق دهند از بین می‌روند، ولی آن‌ها که می‌مانند از بهترین تبارند

مادربزرگم یک‌بار بهِم گفت که اگرچه هیچ رنجی نیست که آدمی نتواند تحمل کند، بسیار سعادت‌ها وجود دارد که آدم هرگز نمی‌تواند امید به لذت بردن ازشان داشته باشد.

مادربزرگم یک‌بار بهِم گفت که اگرچه هیچ رنجی نیست که آدمی نتواند تحمل کند، بسیار سعادت‌ها وجود دارد که آدم هرگز نمی‌تواند امید به لذت بردن ازشان داشته باشد.

هربار من برای کسی فداکاری بزرگی کردم، در ازایش فقط نفرتی عمیق و نفرین‌هایی ناجور نصیبم شد که شدّت‌وحدّت‌شان بی‌نظیر بود. قلبم عمیقاً زخم خورده بود و تمامش سوراخ‌سوراخ. و هربار که خوب‌خوابانده در سسِ سویا تقدیم کسی می‌کردمش تنها کاری که می‌کردند این بود که بشاشند روش.

دارد. از نظر من، این پسربچه‌ها شاهد زنده‌ای بودند بر آن‌که روستاهای دهستان من مملوند از «امیدهای آینده» ای که از همان اولش اصلاً نباید به دنیا می‌آمدند. مأیوس از آیندهٔ زادگاهم، خودم را مجبور کردم به نسل‌های بعدتری فکر نکنم که این نرینه‌های پیش‌ازموعد پیرشده ممکن بود تولید کنند.