بریده‌هایی از کتاب قیام (دفتر سوم)

راستی چقدر فرق است میان آنها که پیروزی را می‌خواهند و اینها که بصیرت را و بیداری را. آنها می‌توانند به راست و دروغ متوسل شوند و نفرت و خشم را در دل‌ها شعله‌ور کنند و با تبلیغات و تلقین‌ها یهود را از طاعون کثیف‌تر و منفورتر بسازند و به کوره‌های آدم‌سوزی بدهند و یا عرب را و نژاد سیاه را و یا هر نژاد زرد و سرخی را با پشتوانه‌های علمی و تحلیل‌های مسلّم، مهدور الدم معرفی نمایند و برای حفظ منافعی که هیچ توجیه ندارد به قلع و قمع میلیون‌ها نفر رضایت بدهند و زمینهٔ روانی و اجتماعی و جهانی آن را فراهم سازند و به خاطر آنچه که انسان دوستی می‌نامند، انسان‌ها را در هوا و دریا و زمین بسوزانند و آنچنان نمایش بدهند که گویا یک دسته ملخ صحرایی مهاجم را در فضای خانه و آب و خاک خودشان شکار کرده‌اند

اگر کسی بخواهد با این همه شرط و مانع، بی‌توجه و از روی هوس و یا به خاطر خستگی و وازدگی و یا به خاطر تظاهر و خودنمایی و یا درگیری با خانه و خانواده و همکار و رئیس، لباس خون بپوشد و خود را راحت کند و از مسئولیت‌ها بگذرد، او از کسانی خواهد بود که رسول می‌فرمود: «اِنَّ اللّهَ لَینْصُرُ هذَا الدّین بِأقْوامٍ لاخَلاقَ لَهُم».

دنیا چهار فصل است، همیشه بهار نیست. همین که به آن تکیه می‌کنی تو را زمین می‌زند و همین که به آن دل می‌بندی، تو را به رنج می‌نشاند، شاید این تحول و درد و رنج برای ما که پاهامان را بریده‌ایم و به دنبال مقصدی نیستیم، خیلی دردناک باشد، ولی برای آنها که فرزند راه هستند و به دنبال دوست و در فکر مقصد، این دردها و رنج‌ها و تحول‌ها، خود علامت بیداری و عامل حرکت و باعث قرب است. برای آنها رنج‌ها نعمت است که بر آن شاکر هستند، نه رنجی که از آن جزع داشته باشند و عقده بگیرند و در نهایت بر آن صبر کنند، که با این دید، شکر در دل تو خیمه می‌زند.

آنجا که مجاهد، حدود خدا را حفظ نکرده و حق را از راه حق و به خاطر حق، دنبال ننموده و یا حق او طعمهٔ باطل شده و دیگران از او بهره گرفته‌اند، او بهره‌ای و منفعتی ندارد و به تعبیر رسول از کسانی می‌شود که خداوند دین خودش را با آنها یاری کرده ولی آنها بهره‌ای نبرده‌اند «اِنَّ اللهَ لَینْصُرُ هذَا الدّینَ بِاَقْوامٍ لاخَلاقَ لَهُمْ».

انسان باید همراه بینات و کتاب و میزان، به شناسایی و استخراج و ساخت و رهبری خویش روی بیاورد و خود را نه بر اساس هوس که براساس قدر و اندازه‌ها و هماهنگ باهدف‌ها و مطابق با نظام، بسازد و شکل بدهد و این گونه تشکل، همان تدین است که می‌تواند، به استعدادهای عظیم انسان و راه دراز او و نقش مهم او که لذت و رفاه نیست، بل حرکت اوست و آن هم حرکتی هماهنگ با استعداد و مطابق با نظام هستی، توجه داشته باشد و او را از تمامی فتنه‌ها و درگیری‌های مزاحم برهاند و از ابتذال و انحراف نجات بدهد.

پس از پیروزی قدرتمند تو، دشمن از نقطه ضعف‌های تو بهره می‌برد.