بریده‌هایی از کتاب لبخند با یک مغز اضافه (درک فلسفه از طریق طنز)

سارتر گارسنی را در رستوران می‌بیند و متوجه می‌شود که برای گارسن بودن باید تظاهر به گارسن بودن کرد. یعنی به شیوهٔ گارسن‌ها راه رفت، به شیوهٔ گارسن‌ها سفارش مشتریان را آماده کرد، و به شیوهٔ گارسن‌ها، ضمن نشان دادن صمیمیت، فاصلهٔ خود را با مشتری حفظ کرد (طبعاً این مورد آخری مربوط به خانم‌های گارسن است). تا موقعی که فرد آگاه باشد که او دارد نقش یک گارسن را بازی می‌کند مشکلی وجود ندارد، مشکل از آنجا شروع می‌شود که نقش گارسن هویت فردی شخص را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. سارتر این موضوع را به طبقات اجتماعی و نهاد خانواده تعمیم می‌دهد و معتقد است که وقتی فرد، بیش از حد، در نقشی که جامعه برای او، به عنوان کارمند، کارگر، فروشنده، یا خانواده برای او، به عنوان پدر، مادر یا فرزند، در نظر گرفته فرورود به‌تدریج هویت اصلی خود را از دست می‌دهد و دچار مسخ شخصیت می‌شود.

به من اعتماد کن ... این یه بحث فلسفیه و توش هر چیزی ممکنه.

نیچه معتقد بود که حذف اخلاق بردگی فقط با باور به وجود ابرانسان ـ انسانی که در آنِ واحد خالق و مخلوق خویش است و با تبعیت از اخلاق سروری به کمال می‌رسد ـ ممکن است. ابرانسان آرمانی نیچه، با گذر از ارزش‌ها و معیارهای جامعهٔ گلّه‌وار پیرامونش و با تکیه بر ارادهٔ معطوف به قدرتش، می‌خواست به آن جایی برسد که نام یکی از مشهورترین کتاب‌های او بود: فراسوی نیک و بد. آرای نیچه گرچه نخست بسیار باشکوه و هیجان‌انگیز به نظر می‌رسید، پیامدهای آن در خلق ایدئولوژی فاشیسم و نازیسم مایهٔ بدنامی نیچه و تبدیل او به اهریمن‌صفت‌ترین فیلسوف جهان پس از ماکیاولی شد. حتی برخی مورّخان، فارغ از جنگ‌خواهی و نژادپرستی مردم آلمان و ژاپن، تمامی جنایات آن‌ها را طی جنگ جهانی دوم ناشی از تفکرات منحط نیچه دانستند.

خوشبختی، در حقیقت، به دست آوردن چیزی نیست، تعقیب اونه.

یک استاد فلسفه در کلاس، با حرارت، مشغول توصیف جدید خود از مفهوم خوشبختی بود: ـ علت ناکامی اکثر شما جوونا در کسب خوشبختی و سعادت توصیف ذهنی غلطتون از معنای واقعی خوشبختیه ... خوشبختی، در حقیقت، به دست آوردن چیزی نیست، تعقیب اونه. یکی از دانشجویان پرسید: ـ ببخشید استاد، می‌شه بگین شما وقتی تو یه شب بارونی دارین دنبال آخرین اتوبوس می‌دویین، دقیقاً چه حسّی دارین؟

قانون الهی تعریفی ساده از اخلاقیات دارد. اگر خدا بگوید کاری غلط است، آن کار به شکل مطلق و بدون استثنا غلط و بد است. ظاهراً خیلی ساده و راحت به نظر می‌آید، اما کمی که دقت کنیم، بیشتر از آنکه سهل و راحت باشد، سهل و ممتنع است. اول از همه اینکه از کجا می‌توانیم تشخیص بدهیم که خداوند واقعاً چه کارهایی را غلط می‌داند و چه کارهایی را صحیح. بنیادگرایان مذهبی خیلی راحت پاسخ می‌دهند: "معلومه دیگه؛ با خوندن انجیل." اما شکاکان می‌گویند از کجا می‌توانیم مطمئن باشیم که انجیل تحریف نشده؟ از کجا می‌توانیم مطمئن باشیم که انجیل کلام خداست؟ مشکلِ دیگر پیروی از قانون الهیْ تفسیر است. کتاب آسمانی پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد. چه معیاری می‌تواند ملاک تفسیر مفسران باشد؟ اصلاً با چه معیاری می‌شود خود آن مفسران را به عنوان مفسر معتبر پذیرفت؟ یک مشخصهٔ اصلی قانون الهی این است که خدا همیشه حرف اول و آخر را می‌زند.

جی‌کی چسترتن می‌گوید: "کلمهٔ خوب، بسته به محل کاربرد، معانی بسیاری دارد، مثلاً اگر مردی از فاصلهٔ پانصد یاردی مادرزنش را با تیر بزند، حتماً تیرانداز خوبی است، اما ضرورتاً آدم خوبی نیست."

خوش‌بین فکر می‌کند که این جهانْ بهترین جهان ممکن است و بدبین می‌ترسد که واقعاً حق با او باشد

تأکید و تمایز اگزیستانسیالیسم بر مواجهه با هراس و اضطراب مرگ سبب پاگیری جنبش "مرگ‌خواهان"، به رهبری دکتر الیزابت کوبلر راس، شد که هدف آن ایجاد آمادگی در افراد برای روبه‌رو شدن با حقیقت گریزناپذیر مرگ بود.

رؤیای یک نفر می‌تواند کابوس فرد بغل‌دستی او باشد.

داوینچی می‌نویسد: "سادگی بالاترین پیچیدگی‌هاست."

فلسفه فقط تا وقتی جالبه که روی صفحهٔ کاغذه. وقتی می‌خواد به صورت عملی اجرا بشه اصلاً چیز خوبی از کار درنمی‌آد.

چرا فیلْ بزرگ، خاکستری، و پُر چین و چروک است؟ چون اگر کوچک، سفید، و گرد و صاف بود، می‌شد قرص آسپرین.

فیلسوفْ مردِ کوری است در اتاقی تاریک که به دنبال کلاه سیاهی می‌گردد که در اتاق نیست. (لرد باون)

قانون اول فلسفه برای هر فیلسوفی یک فیلسوفِ معادل و مخالف وجود دارد. قانون دوم فلسفه جفت آن‌ها اشتباه فکر می‌کنند.

او، جان دین، رئیس دانشگاه آکسفورد، در نامه‌ای خطاب به دپارتمان فیزیک نوشت: "چرا من باید همیشه به شما و دپارتمان شیمی این‌قدر پول بدهم برای آزمایشگاه و تجهیزات و مواد گران‌قیمت؟ چرا شما مثل دپارتمان ریاضی نیستید که همهٔ آنچه آن‌ها احتیاج دارند پول برای قلم و کاغذ و سطل آشغال است و یا بهتر از آن‌ها دپارتمان فلسفه که به همان سطل آشغال هم احتیاجی ندارد."

به عنوان یک فیلسوف، برای هر راه‌حل یک مشکل دارم. (رابرت زند)

حتی در میان مهْ ارتفاعات می‌توانند یکدیگر را ببینند، اما در آفتابی‌ترین روزها نیز درّه‌ها قادر به مشاهدهٔ یکدیگر نیستند. (مثل چینی)

از قاضی ویلیام رینکویست نقل می‌کنند که: من اغلب سخنرانی‌هایم را با جوکی در مورد وکلا شروع می‌کردم که در آن وکلا به شکل موجوداتی غیراخلاقی، حریص، و کثیف تصویر شده بودند. اما بعد از مدتی دست از این کار کشیدم، چون متوجه شدم که، به نظر وکلای حاضر در جمع، این جوک‌ها بامزه نبودند و، به اعتقاد افراد غیر وکیل حاضر در جمع، اصولاً جوک نبودند.

نیچه، برای پایه‌ریزی نظام اخلاقی مورد نظرش، کارش را با اعلام مرگ خالق جهان آغاز کرد. نیچه، که در نقد اخلاق مسیحیت نوشته بود: "کسی که احتیاج به چوپان داشته باشد، سند گوسفند بودن خودش را امضا کرده است"، معتقد بود که نیکی و شر، معیارهای سنّتی مسیحیت برای ارزیابی عملی اخلاقی، دیگر کارکرد خود را از دست داده‌اند. به باور او، در روزگار باشکوه باستان، فقط زمانی عملیْ اخلاقی محسوب می‌شد که بزرگ‌منشانه و از سر اقتدار انجام می‌شد و عملی ضدّ اخلاق یا غیراخلاقی بود که از سر سست‌عنصری، تبعیت از جمع، و ترس و ضعف صورت می‌گرفت. به اعتقاد نیچه، آیین یهود و مسیحیت اختراع عامه بود برای دگرگون کردن معیارهای صحیح ارزیابی اعمال اخلاقی و قلمداد نمودن رفتار پست و گلّه‌وارشان به عنوان فضیلت و ارزش اخلاقی.