بریده‌هایی از کتاب لبخند با یک مغز اضافه (درک فلسفه از طریق طنز)

قتی از ایزاک باشویس سینگر، نویسندهٔ قرن بیستمی، پرسیدند: "به ارادهٔ آزاد اعتقاد داری؟" پاسخ داد: "بله... چون مجبورم."

ارادهٔ انسان چیزی بیشتر از تقلّای مگسی به‌دام‌افتاده در تار عنکبوت نیست.

خوش‌بین می‌گوید: "چه خوب! نیمی از لیوان پُر است." بدبین می‌گوید: "چه بد! نصف لیوان خالی است." و خردگرا می‌گوید: "می‌توانستند از لیوان کوچک‌تری استفاده کنند که نیمهٔ پُر یا نیمهٔ خالی نداشته باشد."

مطالعهٔ فلسفه ما را بیش از آنچه که داناتر و هشیارتر کند غمگین‌تر می‌سازد.

آرامش، آزادی، و لذت بردن از زندگی سه هدف بدیهی هر انسانی در هر نقطه‌ای از جهان است.

مردی با یک طوطی بر روی شانه‌اش در روز شکرگزاری وارد کلیسایی شد و به جمعیت حاضر گفت که طوطی او بهتر از گروه همسرایان می‌تواند سرودهای مذهبی را بخواند و حاضر است سر این موضوع شرط ببندد. چند نفری با او شرط بستند، اما طوطی حتی یک کلمه هم حرف نزد چه برسد به سرود خواندن. مرد شرط را باخت. با عصبانیت کلیسا را ترک کرد و در خانه، پرخاش‌کنان، به طوطی اعتراض کرد. طوطی در پاسخ گفت: "احمق جون، فکرش رو بکن. حالا واسه کریسمس چه شرط‌بندی کلونی می‌تونیم بکنیم."

فلاسفهٔ زبان عرفی اعتقاد داشتند که بحث و جدل صدهاسالهٔ فلاسفه بر سر اعتقاد به وجود خدا ناشی از طرح پرسش به صورت سؤال دربارهٔ یک حقیقت بود. آن‌ها می‌گفتند که زبان مذهبی زبانی کاملاً متفاوت است. برخی فلاسفه آن را زبانی ارزیابی‌کننده ـ مشابه زبانی که منتقدان سینمایی از آن استفاده می‌کنند ـ می‌دانند. در حقیقت، وقتی فردی می‌گوید که "من به خدا اعتقاد دارم" درست بر اساس سیستمی عمل می‌کند که یک منتقد فیلم، مانند راجر ابرت، بر اساس آن یک فیلم را شاهکار تلقی می‌کند.

ویژگی فلسفه آغاز مطلب با بیان چیزی است چنان ساده که به نظر می‌رسد ارزش گفتن ندارد و ختم آن به چنان مسئلهٔ متناقضی که هیچ کس آن را باور نکند.

سه دانشجوی مهندسی در حال بحث دربارهٔ این بودند که چه نوع خالقی بدن انسان را طراحی کرده است. اولی گفت: "شک ندارم که خدا یه مهندس مکانیکه. کافیه فقط به مفاصل بدن انسان خوب دقت کنین." دومی گفت: "نه ... من فکر می‌کنم اونی که انسان رو خلق کرده یه مهندس برق باشه. به سیستم عصبی بدن خوب دقت کنین." و سومی گفت: "جفتتون اشتباه می‌کنین؛ شک ندارم که خالق انسان یه مهندس عمران و شهرسازیه. کی دیگه می‌تونه به فکرش برسه که یه سیستم لوله‌کشی و دفع مواد سمی توی یه منطقهٔ تفریحی تعبیه کنه."

هیچ شکی نیست که این جهان همیشه بوده و احتمالاً تا مدت زمان نامعلومی همچنان خواهد بود و ما فقط برای دیداری کوتاه‌مدت و گذرا در آن اقامت داریم.

ظهور فلسفهٔ فمینیسم به قرن هجدهم و چاپ اثر تأثیرگذار مری‌ولستن کرافت با نام پیرامون حقانیت حقوق زنان بازمی‌گردد. انگیزهٔ اصلی این خانم از نگارش این رساله ارائهٔ پاسخی تند و تیز به پیشنهاد بی‌شرمانهٔ ژان ژاک روسو در مورد لزوم وضع سیستم آموزشی ساده‌تریْ مناسبِ هوشِ پایین و متوسط زنان بود.

در گردهمایی اعضای هیئت علمی یک کالج، ناگهان فرشته‌ای ظاهر شد و به رئیس دپارتمان فلسفه گفت: ـ من سه هدیه دارم که می‌تونی، به میل خودت، یکی رو انتخاب کنی: خرد، زیبایی، و یا یک میلیون دلار پول نقد. پروفسور، بدون معطّلی، خرد را انتخاب کرد. هالهٔ نوری پروفسور را احاطه کرد و او به عطیهٔ خرد مفتخر شد. اما، به جای خوشحالی، سرش را در میان دستانش گرفت و زار زار شروع به گریه کرد. یکی از همکارانش با تعجب پرسید: ـ چی شد؟ و پروفسور با تأسف و تأثر گفت: ـ تازه الان فهمیدم که باید اون ده میلیون دلار رو انتخاب می‌کردم.

منشی: دکتر، یه مرد نامرئی تو اتاق انتظار نشسته. دکتر: بهش بگو نمی‌تونم ببینمش.

اما دوست عزیز، چیزی که باعث فساد می‌شه قدرت نیست، ضعفه.

بلیز پاسکال، ریاضیدان و فیلسوف قرن هفدهم فرانسه، معتقد بود که تصمیم در مورد اعتقاد یا عدم اعتقاد به وجود خدا مثل شرکت در شرط‌بندی است و البته برندهٔ از پیش معلوم این شرط‌بندی کسی است که به وجود خدا اعتقاد دارد. چون اگر ما بر اساس اعتقاد به خدا و تعالیمش زندگی کنیم و پس از مرگ متوجه شویم که خدایی وجود ندارد، فقط لذاتِ گذرای حاصل از تجربهٔ هفت گناه کبیره را از دست داده‌ایم، اما از سوی دیگر، اگر مانند یک کافر زندگی کنیم و همهٔ عمرمان صرف عیاشی و لذت بردن از چیزهای خوشمزه‌ای شود که خالقشان مطمئناً شیطان بوده و پس از مرگ بفهمیم که خدا و آن دنیایی هم هست، برای یک ابدیت تمام‌نشدنی سر و کارمان با نیم‌سوزهای دردناک خواهد بود. بنابراین، به زعم پاسکال، بهتر و عقلانی‌تر آن است که چنان زندگی کنیم که خدایی وجود دارد. این استراتژی هوشمندانه‌ای که اکثریت قریب به اتفاق مردم کرهٔ زمین آن را منش زندگی خود انتخاب کرده‌اند، از منظر آکادمیک و در نزد دانشگاهیان مشهور، به "شرط‌بندی پاسکال" و، در نزد عامهٔ مردم، معروف به استراتژی "کمربندها را محکم ببندید" است.

در گردهمایی اعضای هیئت علمی یک کالج، ناگهان فرشته‌ای ظاهر شد و به رئیس دپارتمان فلسفه گفت: ـ من سه هدیه دارم که می‌تونی، به میل خودت، یکی رو انتخاب کنی: خرد، زیبایی، و یا یک میلیون دلار پول نقد. پروفسور، بدون معطّلی، خرد را انتخاب کرد. هالهٔ نوری پروفسور را احاطه کرد و او به عطیهٔ خرد مفتخر شد. اما، به جای خوشحالی، سرش را در میان دستانش گرفت و زار زار شروع به گریه کرد. یکی از همکارانش با تعجب پرسید: ـ چی شد؟ و پروفسور با تأسف و تأثر گفت: ـ تازه الان فهمیدم که باید اون ده میلیون دلار رو انتخاب می‌کردم.

خیلی اوقات یک سکندری می‌تواند مانع سقوطتان شود. (مثل چینی)

یکی از اعتقادات فلسفی مورد علاقهٔ من این است که مردم فقط در صورتی با شما موافقت می‌کنند که پیش از این تصمیم گرفته باشند موافقت کنند ... هیچ کس نمی‌تواند ذهن مردم را تغییر دهد. (فرانک زاپا)

بلیز پاسکال، ریاضیدان و فیلسوف قرن هفدهم فرانسه، معتقد بود که تصمیم در مورد اعتقاد یا عدم اعتقاد به وجود خدا مثل شرکت در شرط‌بندی است و البته برندهٔ از پیش معلوم این شرط‌بندی کسی است که به وجود خدا اعتقاد دارد. چون اگر ما بر اساس اعتقاد به خدا و تعالیمش زندگی کنیم و پس از مرگ متوجه شویم که خدایی وجود ندارد، فقط لذاتِ گذرای حاصل از تجربهٔ هفت گناه کبیره را از دست داده‌ایم، اما از سوی دیگر، اگر مانند یک کافر زندگی کنیم و همهٔ عمرمان صرف عیاشی و لذت بردن از چیزهای خوشمزه‌ای شود که خالقشان مطمئناً شیطان بوده و پس از مرگ بفهمیم که خدا و آن دنیایی هم هست، برای یک ابدیت تمام‌نشدنی سر و کارمان با نیم‌سوزهای دردناک خواهد بود. بنابراین، به زعم پاسکال، بهتر و عقلانی‌تر آن است که چنان زندگی کنیم که خدایی وجود دارد

دو لاک‌پشت شرور کیفِ یک حلزون را دزدیدند. وقتی پلیس به محل حادثه رسید و از حلزون در مورد شرح ماوقع پرسید، او جواب داد: "راستش درست نمی‌دونم! همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد."