بریده‌هایی از کتاب بهار رویش

آیا روحی است به اندازه یک انگشت دانه که با یک قطره سرشار و لبریز می‌شود؟!

در دلش چه بت‌هایی جا پیدا کرده‌اند

ببینم در روحم چه تنگی‌هایی به وجود آمده که نتوانسته وسعت این ماه را تحمل کند

تو بدانی در این ماه چه چیزهایی هست و تو چه کمبودهایی داری

وقتی که به تو بگویند اگر فلان برنامه را در فلان روز انجام بدهی بهره‌ها می‌گیری، تو آماده می‌شوی تا آن برنامه را در خودت فراهم کنی و بهره ات را بگیری. تحدید زمان و مکان به یک فضیلت و منقبت، این خصوصیت را دارد که تو آماده‌تر بشوی تا در آن زمان و فرصت، بهره ات را بگیری و تمرکزی پیدا کنی و در نتیجه، این خصوصیت روحی و این تمرکزی که به انسان می‌رسد، بهره‌های او را سریع‌تر و عمیق‌تر می‌کند. این است که زمانی انتخاب شده و از حادثه‌هایی سرشار شده و برخوردهایی در آن هست تا ما آماده شویم.

حکیم با داده‌هایش می‌خواهد ما را رشد بدهد، وقتی که ببیند داده‌ها باعث شکستن کمر من شده و این همه بار، من را خرد کرده است بار مرا سبک و انسان را محروم و رها می‌کند.

بر عنایت خدا که فرصت می‌دهد و راه می‌گشاید و آغوش باز می‌کند و بر رعایت اولیای او و بر محبت ولی عصر تکیه داریم