بریده‌هایی از کتاب بهترین شکل ممکن (مجموعه داستان)

کشیش گفت اسم خداوند خاصیتی داره که هیچ اسم دیگه‌ای نداره. گفت اگه یکی از اسم‌های خداوند رو مدام تکرار کنی، حتا اگه معناش رو ندونی، یا از اون بدتر، حتا اگه به چیزی که می‌گی باور نداشته باشی، گفتنش کم‌کم روی تو تاثیر می‌ذاره

در سراسر زندگی هشتاد و چهارسالهٔ او هیچ نکتهٔ با اهمیتی وجود ندارد مگر افزودن پنج انسان به آمار پُرشمار آدم‌های روی زمین که حاصل دو ازدواج ناموفق بود؛ اگر تولیدمثل اصولا نکتهٔ با اهمیتی باشد.

زندگی یعنی کمی دیروز و خیلی امروز و ذره‌ای فردا.

کشیش گفت اسم خداوند خاصیتی داره که هیچ اسم دیگه‌ای نداره. گفت اگه یکی از اسم‌های خداوند رو مدام تکرار کنی، حتا اگه معناش رو ندونی، یا از اون بدتر، حتا اگه به چیزی که می‌گی باور نداشته باشی، گفتنش کم‌کم روی تو تاثیر می‌ذاره.

میرزا اسماعیل در آن حجرهٔ کوچک با کلاه نمدی و پیراهن بلند سفید بی‌یقه و صورتی چروکیده انگار کسی بود که از قرن ششم یا هفتم تصادفا پرتاب شده بود به قرن چهاردهم.

آن سال‌ها برای «حفظ اخلاق جامعه» رسم بر این بود که دبیرستان‌های دخترانه را بیست دقیقه زودتر از دبیرستان‌های پسرانه تعطیل می‌کردند تا دانش‌آموزان پسر مزاحم دخترها نشوند. ظاهرا فرض بر این بود که اگر پسرها را زودتر تعطیل کنند آن‌ها آن‌قدر حوصله دارند که بخواهند برای گفتن متلکی یا دادن نامه‌ای یا شماره‌تلفنی به یکی از دخترها، مثل سگ‌ها و گربه‌هایی ولگرد بیست دقیقه توی خیابان‌ها پرسه بزنند و منتظر بمانند تا دخترها تعطیل بشوند. در واقع فرض می‌کردند اگر دخترها را زودتر تعطیل کنند آن‌ها یک‌راست می‌روند خانه و پسرها دیگر نمی‌توانند مزاحم‌شان بشوند. این فرض، به‌نظر من، روی‌هم‌رفته فرض معقولی بود.

شاید هیچ‌کس نتواند با وضوح و دقت توضیح دهد چرا آدم‌ها در لحظه‌ای خاص تسلیم وسوسه می‌شوند. این ظاهرا همان ابهامی است که در توضیح شکل‌گیری عشق‌ها هم وجود دارد؛ این‌که چرا A، مثلا در یک کلاس، ناگهان عاشق B می‌شود نه عاشق C یا D یا E ــ در حالی‌که C به‌وضوح از B زیباتر است یا D نسبت به B باهوش‌تر و درعین‌حال بانمک‌تر است یا E در قیاس با B به مراتب تناسب روحی بیش‌تری با A دارد ــ احتمالا هرگز پاسخ روشنی پیدا نخواهد کرد. تسلیم وسوسه شدن هم کم‌وبیش شبیه همین وضعیت است.

«از هر زاویه‌ای که نگاهش می‌کردی زیبا بود.»

احساس کرد درست وقتی که فکر می‌کرده زندگی برای او به بهترین حالتش رسیده است باید از همهٔ چیزهایی که برای به دست آوردن‌شان جنگیده بود، از همهٔ چیزهایی که عمیقا دوست می‌داشت ــ زنش، دخترهایش، شغلش، خانه‌اش، موقعیتش ــ دست بردارد. حس کرد کسی که نمی‌دانست کیست یا چیست ناگهان از او می‌خواهد بازی را رها کند؛ آن هم دقیقا زمانی که او دارد به بهترین شکل ممکن بازی می‌کند.

فکر می‌کنم کنجکاوی هرگز دلیل موجهی برای خطر کردن نیست.