کتاب روزهای فاطمه (س)

خداوند به موسی می‌فرماید: " یا موسی! می‌دانی چرا تو را به مقام کلیم اللهی رساندم؟ چون در میان دل‌ها و صورت‌ها، دلی از دل تو خاشع‌تر و صورتی از تو متواضع‌تر، نیافتم".

بارها با خودم می‌گویم: " یک لحظه و این همه ارزش؟! نه سال و این همه استمرار؟!"

این روزها، روزهای فاطمه (س) و این شب‌ها، شب‌های علی (ع) است.

ما غرورمان را روی شانه‌هایمان گذاشته‌ایم. این بار سنگینی است. کمرمان را خم می‌کند و می‌شکند. ای کاش زیر پایمان می‌گذاشتیم و بالا می‌رفتیم؛ که حجم سنگین غرور اگر زیر پا قرار می‌گرفت، برای آدمی، رفعتی را می‌آورد و او را به خیلی جاها می‌رساند.

خدا شاهد است بین ما و کشتن اولیای خدا هیچ حائلی نیست. خیال می‌کنید، آنان که حسینِ فاطمه را کشتند و حتّی به بدن تکه تکه شدهٔ او هم رحم نکردند و آن را زیر سمّ ستوران قرار دادند، چه کسانی بودند؟ صحابی و در رکاب و همراه رسول (ص) بودند و نفس گرم او را احساس و کلام حضرت را در مورد حسین شنیده بودند که می‌گفت: " حُسَینٌ مِنِّی وَ اَنَا مِنْ حُسَینٍ". ما خیال می‌کنیم برای کفر و عناد و لجاج و درگیری با خدا و ایستادن در مقابل رسول او، یک ادّلهٔ سنگینی لازم است. خیر، همین‌ها کافی است. انحطاط و سقوط طبیعی است، پرواز دلیل می‌خواهد.

اگر فاطمه (س) از فدک می‌گوید، تنها سخن از فدک نیست. سخن از غدر و خیانتی است که شکل گرفته

جامعه‌ای که بدی‌ها و پستی‌ها و بدعت‌ها در آن شکل گرفت، حاکم عادل را تحمّل نمی‌کند.

ین روزها، روزهای فاطمه (س) و این شب‌ها، شب‌های علی (ع) است.

این روزها، روزهای فاطمه (س) و این شب‌ها، شب‌های علی (ع) است. با خودم می‌گویم چگونه در عمرهای کوتاه و در بهاره‌های محدود، این همه جوشش و شکوفایی و این همه زایش و باروری!! جوششی که از مرز قرن‌ها گذشته و از محدودهٔ جغرافیا و تاریخ پرکشیده و حتی این دل خسته و این کویر تشنه را در خود گرفته است.

این روزها، روزهای فاطمه (س) و این شب‌ها، شب‌های علی (ع) است