بریده‌هایی از کتاب صراط

سردسته‌ی تمام اس‌اس‌های استضعاف و استبداد و استثمار و استعمار و... سردسته‌ی تمامی اینها همان پوک کردن و استخفاف است. فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوهُ. فرعون هنگامی که آدم‌ها را پوک کرد، می‌تواند آنها را از خودش پر کند و می‌تواند آنها را به دام بیندازد، چون آدم‌های پوک مجبورند که از تو بپرسند و تو هم مجبوری که به آنها بگویی و بر آنها فرمان برانی.

دلیل العقل، التّفکر و دلیل التّفکر، الصمت. نشان عقل و سنجش تفکر است و نشان تفکر، سکوت و خلوت.

عشق را داریم، ولی معشوق‌هامان را انتخاب می‌کنیم. عشق همیشه هست، آنچه که جابجا می‌شود معشوق‌ها و محبوب‌ها هستند.

ما عاشق آفریده شده‌ایم و نه تنها عشق، که حرکت را، که فعالیت را با خود داریم.

عبودیت یعنی هیچ کدام و یعنی تمام اینها.

به شهادت قرآن آنها که در صراط هستند، به سُبُل هدایت می‌شوند، وظیفه‌ها را می‌شناسند و از مرداب‌های حیرت و اضطراب، به ساحل امن و اهتداء راه می‌یابند.

می‌خواهی بدون جهاد و درگیری، پاداش مجاهدها را بگیری؟ تو برای یک مدرک سال‌ها رنج برده‌ای و این قدر شتاب نداشته‌ای، چون کلاس‌ها را فهمیده بودی و در کلاس اول توقع درمان مریض‌های از همه جا رانده شده را نداشتی. اکنون هم با همین توجه می‌توانی به این ظرفیت برسی و این قدر با عجله‌هایت از پای نیفتی. کسانی که کلاس‌ها را شناخته‌اند و مراتب را می‌شناسند، آرام و مسلط می‌شوند.

این درست است که تو بی‌نهایت راه در پیش داری، ولی در هر لحظه بیش از یک گام برایت نیست. نظم به تو کمک می‌کند که بفهمی گام اول را از کجا برداری و سپس گام‌های بعد را

آخر این پیداست، کسانی می‌توانند گرداننده باشند که در گردونه نباشند و کسانی می‌توانند از دنیا بهره بگیرند و بر دنیا حاکم باشند که از دنیا بزرگتر شده باشند و از دنیا بیرون آمده باشند وگرنه کف موج، حاکم دریا نیست که بازیچه‌ی نسیم‌هاست:

وحشت از حجم کار و عظمت بار، تو را ضعیف می‌کند و نا امید می‌سازد که نمی‌شود کاری کرد. وقتی خیال می‌کنی که باید این کار بزرگ را و این ساختمان عظیم را در یک لحظه از میان برداری، ناچار ناامید می‌شوی و از پای می‌افتی. ولی توجه به مفهوم نظم و اینکه کار تو زیاد است ولی گرفتاری تو در هر لحظه بیش از یکی نیست، مسأله را آسان می‌کند و به تو ظرفیت می‌دهد. تو که تمامی راه را می‌شناسی، در هر لحظه تکلیفی بیش از یک گام نداری.