بریده‌هایی از کتاب جاده شخصیت

انگشت بر روی یکی از بحران‌های هویتی و ذهنی انسان امروزین می‌گذارد و به ما یادآور می‌شود که تصویری که هر یک از ما سعی داریم از خود به باقی جهان مخابره کنیم، حتی در صورت درست بودنش، اساساً به بخشی از زندگی ما مربوط می‌شوند که فاقد اهمیت، فناپذیر و کم‌ارزش است،

اما فردای آن روز، مادرش با او تماش گرفت

فروتنی بزرگ‌ترین حسن است. و اگر این را یاد نگیری، خداوند آن را به بهای تحقیرشدنت به تو یاد خواهد داد.

«زندگی در نهایت به معنی قبول مسئولیتِ یافتن پاسخ درست برای مشکلات و نیز به معنی برآمدن از عهدهٔ مسئولیت‌هایی است که به صورت مداوم پیش روی فرد قرار می‌گیرند.»

«آن که چرایی زندگی کردن را می‌داند، هر چگونگی‌ای را می‌تواند تاب آورد.»

«خطی که نیکی را از بدی جدا می‌کند، از میان کشورها، یا طبقات مختلف مردم یا احزاب سیاسی عبور نمی‌کند، بلکه دقیقاً از وسط قلب تمام آدمیان می‌گذرد.»

«وقتی فردی تصمیم می‌گیرد عمل نیکویی انجام دهد، نباید انتظار داشته باشد که مردم سنگ‌های بزرگ را از سر راهش بردارند، بلکه باید در نهایت آرامش حتی این را هم بپذیرد که دیگران ممکن است در سر راه او سنگ‌اندازی هم بکنند. و تنها آن نیرویی که بتواند در برابر موانعی که در برابرش قرار می‌گیرند، قویتر شود، می‌تواند در نهایت به پیروزی برسد.»

«وظیفهٔ شما نیست که کار را به سرانجام برسانید، اما بدین معنی نیست که از شروع کردن آن نیز دوری کنید.»

توانایی شما برای بازشناختن رسالتتان به حساسیت چشم‌ها و گوش‌هایتان هم بستگی دارد، و این که آن‌ها چقدر در درک مسئولیت‌هایی که محیطتان متوجه شما می‌کند، حساس هستند.

«در چه نقطه‌ای استعدادهای من و خشنودی عمیقم با نیازهای مهم جهان، تلاقی می‌کند؟»

کار شما این است که از برخی چیزها سر در بیاورید: این محیط پیرامون من، برای تبدیل شدن به یک جای بهتر، به چه چیزهایی نیاز دارد؟ چه چیزهایی باید درست شوند؟ چه کارهایی روی زمین مانده‌اند و منتظرند که کسی آن‌ها را انجام دهد؟

دنیا خیلی قبل‌تر از ما وجود داشته و تا مدت‌ها پس از ما نیز وجود خواهد داشت

ما آدم‌های بدی نیستیم. اما از چارچوب‌های اخلاقی لازم هم بی‌بهره‌ایم. ما بیش از آدم‌های دوران دیگر، خودخواه و خودفروش نیستیم، اما درک خود را نسبت به اینکه شخصیت چطور ساخته و پرداخته می‌شود از دست داده‌ایم.

هر روز امکان پیدا کردن ضعف‌ها و کاستی‌های کوچک، یاری و پشتیبانی دیگران، و تلاش برای تصحیح خطاها، وجود دارد. شخصیت هم در جریان ماجراهای بزرگ ساخته می‌شود و هم در طول زندگی روزمره.

در هر زندگی، لحظات بزرگ و دگرگون‌کننده‌ای از آزمون‌های دشوار وجود دارند، که در نهایت یا موفقیت بزرگی به ارمغان می‌آورند یا نابودتان می‌کنند. اما این فرایند می‌تواند به طور روزمره و در قالب رخدادهای کوچک و تدریجی نیز جریان داشته باشد.

عزت نفس از طریق پیروزی‌های درونی به دست می‌آید، نه پیروزی‌های بیرونی.

آدم‌های برخوردار از شخصیت، ممکن است آرام یا پر سر و صدا باشند، اما همه‌شان از سطحی مشخص از عزت نفس برخوردارند. عزت نفس، با اعتماد به نفس یا حس احترام نسبت به خود تفاوت دارد. عزت نفس به ضریب هوشی یا یکی دیگر از امتیازهای ذهنی یا جسمی که می‌تواند در راه یافتن شما به دانشگاه‌های برتر کمک‌تان کند، ارتباطی ندارد.

آدم‌هایی که به ژرف‌ترین جاهای درهٔ فروتنی نزول کرده بودند، احساس می‌کنند که دوباره به سوی شادی و مسئولیت‌هایی تازه اوج گرفته‌اند.

آلیس برای ورود به سرزمین عجایب باید کوچک می‌شد.

مهم نیست که شما در بالای هرم درآمدی جامعه قرار دارید یا در قعر آن. در تمام این جاها هم قهرمان وجود دارد هم آدم احمق.