بریده‌هایی از کتاب کوچولوی اضافی

ـ امروز با بادکنک‌هاتون چی کار کردین؟ ـ هر کس روی بادکنک خودش با ماژیک آرزوش رو نوشت. بعد رفتیم تو حیاط. بادکنک‌ها رو انداختیم بالا تا بره پیش خدا و خدا آرزومون رو برآورده کنه. ـ تو چه آرزویی کردی؟ ـ آرزو کردم خواهرم سالم باشه.

هفته گذشته برای من خیلی دیر گذشت. همیشه همین‌طوره. وقتی انتظار می‌کشی زمان دیر می‌گذره. تو این مدت گاهی اوقات احساس دل‌پیچه می‌کردم و چقدر از این احساس خوشحال می‌شدم چون فکر می‌کردم این همون حسی هست که تا چند هفته آینده به حالت تهوع و ویار بارداری تبدیل می‌شه.

هیچ بچه‌ای نیست که حسادت نکنه. هیچ بچه‌ای هم نیست که حسادت باعث بشه خواهر یا برادرش رو دوست نداشته باشه. همه بچه‌ها درجاتی از حسادت و محبت رو نسبت به خواهر و برادرشون دارن. فقط شدت و ضعفش فرق می‌کنه. کلاً به نظر من قانون دنیا همینه. هیچ‌چیز تو دنیا مطلق نیست.

بعضی وقت‌ها تو زندگی برای جلوگیری از یک‌عمر پشیمونی باید یه پول‌

اون روز برای خرید لباس بچه نظر بهین رو پرسیدیم تا بهین بدونه که هنوز نظرش برای ما مهمه. تا بدونه جایگاهش تو ذهن و دل ما تغییر نکرده و هنوز هم مثل قبل دوستش داریم و بهش اهمیت می‌دیم.

بچه‌ها، برعکس یه سری از آدم‌بزرگ‌ها و مثل یه سری دیگه از آدم‌بزرگ‌ها، ظاهربین نیستن. به‌جای اینکه گول «دوستت دارم» گفتن‌ها و بغل کردن‌ها و بوسیدن‌ها رو بخورن، به انرژی وجودی آدم توجه می‌کنن. اگر دوستشون داشته باشی می‌فهمن، چه بگی چه نگی. اگر دوستشون نداشته باشی هم می‌فهمن، چه بگی چه نگی.

بچه‌دار شدن تنها تصمیمیه که هیچ راه برگشتی نداره. ازدواج و رشته تحصیلی و شغل، راه برگشت دارن. شاید مسیر برگشتشون هزینه داشته باشه، چه هزینه مالی چه هزینه احساسی، اما به‌هرحال راهی وجود داره؛ اما وقتی که تصمیم گرفتی یه موجود زنده رو به دنیا اضافه کنی، دیگه نمی‌تونی به اون دنیا پسش بدی. بچه که بودیم، وقتی از مامانمون

اول آیه نوشته بود «تنها خدا می‌داند». حالا معنی واقعی این عبارت رو می‌فهمیدم. وقتی تو جواب آزمایش می‌نویسه «کم‌خطر» و نمی‌نویسه «بی‌خطر»، وقتی می‌گن دقت آزمایش ۹۹ درصده نه ۱۰۰ درصد، وقتی به اون خانمه گفته بودن بچه‌اش سندروم داره ولی بچه سالم به دنیا اومده بود، این‌ها یعنی «تنها خدا می‌داند».

«اجل برگشته می‌میرد، نه آن بیمار سخت»

یه بیمار سرطانی گفته بود «من الآن رو لبه تیغم؛ اما شما هم که سالم هستید به‌اندازه من روی لبه تیغید».

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم، لطف آنچه تو بنمایی، حکم آنچه تو فرمایی.

به خاطر این پسر رو ترجیح می‌دن چون نمی‌خوان همون سختی‌هایی رو که خودشون

آهنگ‌هایی که داشت پخش می‌شد یکی‌یکی رد شد تا رسید به آهنگی که یه جاش می‌گفت «درد حریف ما نشد، غصه به کار ما نبود». چقدر جمله قشنگی بود. در مورد من واقعاً صدق می‌کرد. من دیگه غصه نمی‌خوردم. حتی اگر جواب آزمایش نشون می‌داد که بچه سندروم داره، باز هم غصه نمی‌خوردم. نه اینکه تصمیم گرفته باشم که غصه نخورم. نه اینکه با زور و زحمت سعی کنم غصه نخورم. واقعاً دیگه ناراحت نبودم. تنها حسی که تو وجودم بود عشق بود، عشق به بچه‌ای که هر جوری که باشه دوستش دارم. گور بابای حرف مردم. من دیگه یه مادر عاشق بودم نه یه مادر غمگین.

ـ نمی‌دونم‌ها، ولی شاید همیشه اتفاقات بد زندگی تاوان اشتباهات ما نباشه. شاید یه علت و حکمت دیگه‌ای داشته باشه.

ـ با خدا معامله می‌کنی؟ خدا به قرآن خوندن تو چه نیازی داره؟ اگر می‌خونی برای خودت می‌خونی. در مقابل قرآن خوندنت نباید از خدا چیزی بخوای.

مادرهایی که دوست دارن بچه‌شون پسر بشه می‌گن به خاطر این پسر رو ترجیح می‌دن چون نمی‌خوان همون سختی‌هایی رو که خودشون تو زندگی کشیدن، بچه‌شون هم بکشه. همین مادرها وقتی پسردار می‌شن هیچ تلاشی نمی‌کنن که اون پسر رو طوری تربیت کنن که همون رفتار غیرمنصفانه رو با یه زن دیگه انجام نده.

فرق نمی‌کنه در آغوش کسی باشی یا کسی در آغوشت باشه. فرقی نمی‌کنه اون آغوش مال کسی باشه که تو رو به دنیا آورده یا کسی که تو به دنیا آوردیش. مهم اینه که آغوش کسی که دوستش داری می‌تونه آرومت کنه.

می‌شه نفرت‌انگیزترین اتفاق دنیا. حالا من تو کدوم گروه از این خانم‌ها قرار می‌گرفتم؟ طبق توضیحات قبلی طبیعتاً من تو گروه خانم‌هایی قرار می‌گرفتم که قصد دارن بچه‌دار بشن؛ اما اون روز صبح از اینکه عادت ماهانه‌ام شروع شد خوشحال شدم. درواقع هنوز اقدامی برای بچه‌دار شدن ما صورت نگرفته بود. چند ماهِ گذشته صرف چکاپ‌های اولیه شده بود، از معاینات دندانپزشکی گرفته تا آزمایش خون و سونوگرافی و پاپ اسمیر. حالا همه‌چیز آماده بود. اینکه از شروع شدن عادت ماهانه‌ام خوشحال بودم دلیلش این بود

و پرسیدم کی می‌تونم برم آزمایش بارداری بدم. خانمی که تلفن رو جواب داده بود گفت: ـ سه تا پنج روز باید بگذره. متوجه منظورش نشدم. ـ سه تا پنج روز بعد از چی؟ بعد از زمانی که فکر می‌کنم باید تخمک‌گذاری انجام شده باشه؟ ـ نه. سه تا پنج روز بعد از زمانی که باید عادت ماهانه می‌شدی و نشدی. وای خیلی دیر بود. آن‌قدر طاقت

و پرسیدم کی می‌تونم برم آزمایش بارداری بدم. خانمی که تلفن رو جواب داده بود گفت: ـ سه تا پنج روز باید بگذره. متوجه منظورش نشدم. ـ سه تا پنج روز بعد از چی؟ بعد از زمانی که فکر می‌کنم باید تخمک‌گذاری انجام شده باشه؟ ـ نه. سه تا پنج روز بعد از زمانی که باید عادت ماهانه می‌شدی و نشدی. وای خیلی دیر بود. آن‌قدر طاقت