بریده‌هایی از کتاب قند تلخ

هیچ‌وقت چشمت دنبال گل وسط مرداب نباشه چون واسه چیدنش خودت باید تا کمر تو لجن فرو بری!

بیماری سمیه کمر مادرم رو شکست و پدرم افسرده، دل‌مرده و منزوی شد. چون بااین‌همه ثروت و دارایی نتونست کاری واسه تنها دخترش انجام بده

نمی‌تونم بفهمم یه آدم چرا باید انقدر عوض بشه یا بهتره بگم؛ عوضی بشه!

ابزار این ابراز عشق

حاج‌آقا جاهد آرام در گوشش گفت: «آقا صدرا از من به تو نصیحت، اوّل اینکه هیچ‌وقت چشمت دنبال گل وسط مرداب نباشه چون واسه چیدنش خودت باید تا کمر تو لجن فرو بری! دوّم اینکه سراغ دختری برو که عزیز پدر و مادرش باشه و تو خونهٔ پدرش هیچ کمبود محبّتی نداشته باشه.

بیشتر می‌فهمید و درک می‌کرد که خویشتن‌داری و بهترین واکنش در شرایط دشوار زندگی در تعریف و تئوری چقدر ساده است، ولی در میدان عمل فقط مردش را می‌طلبد!

ـ نمی‌خوای قطع کنی؟ اونم قطع نکرده بود. کمی خجالت کشیدم و گفتم؛ خودت چرا قطع نکردی؟! ـ می‌دونم دل کندن از یه همچین پسر شاخه شمشادی واست سخته ولی چاره‌ای نیست ستاره جان، باید قطع کنی و تا فردا منتظر بمونی!

مغزم امروز به‌اندازهٔ کافی مشغله داشت و کشش دغدغهٔ جدید رو نداشت.

ای کاش فرصتی داشتم برای جبران. جبران روزهای بربادرفته‌ام.

هیچ‌وقت چشمت دنبال گل وسط مرداب نباشه چون واسه چیدنش خودت باید تا کمر تو لجن فرو بری!