بریده‌هایی از کتاب خودت را به فنا نده

«وقتی زندگی روی تلخش را به تو نشان می‌دهد، این، نه‌تنها "بدشانسی" تو نیست، بلکه با تحمل آن، "با شایستگی" به "سعادت" خواهی رسید. البته این قانون را با گذر زمان و در آینده درک خواهی کرد.»

همین حالا شروع کن. «من خیلی باهوش نیستم که بخوام انجامشون بدم.» بس کن. این حرف‌ها را کنار بگذار و وارد عمل شو.

تو متوجه خواهی شد که وقتی برای انجام کاری مشتاق هستی، دیگر هیچ‌چیز اهمیت ندارد. تو از انجام کاری که حقیقتاً دوستش داری، طفره نخواهی رفت. تو مسئولیت‌هایی را که درقبالِ آن داری نادیده نخواهی گرفت؛ چون برای انجامشان حس اشتیاقی عمیق در وجودت موج خواهد زد.

اگر گاهی دربارهٔ اینکه زندگی چقدر «غیرمنصفانه» است حرف می‌زنی، طبق همین دیدگاه هم، رفتار خواهی کرد

این خودِ ما هستیم که حقیقت وجودمان را با ذهنمان می‌سازیم.

با خودت روراست باش. تو نمی‌خواهی تغییر کنی! اگر می‌خواستی، تا الآن تغییر کرده بودی!

مردم موفق منتظر نمی‌مانند. آنها منتظر آن لحظه و حس خوب نمی‌مانند. منتظر الهام غیبی یا امداد آسمانی نمی‌مانند تا به‌جلو هلشان دهد. آنها بلند می‌شوند و به‌جلو قدم برمی‌دارند. حتی قبل از اینکه احساس کنند که آمادهٔ شکست‌اند.

عمل‌کردن چرخ زندگی را بهتر می‌چرخاند «سستی و تنبلی، تخم شک و ترس را در دل می‌کارد؛ اما فعالیت و عمل، اعتمادبه‌نفس و شجاعت به‌بار می‌آورد. اگر می‌خواهی بر ترس غلبه کنی، یک‌جا ننشین و درباره‌اش فکر کن. بلند شو و دست به کاری بزن.» دیل کارنگی

تو همان افکارت نیستی تو چیزی نیستی که به آن فکر می‌کنی. تو با چیزی که در سرت داری تعریف و شناخته نمی‌شوی، بلکه چیزی هستی که انجام می‌دهی، یعنی اعمالت.

دوست داری هر کاری انجام دهی غیر از آن کاری که در دست داری. آن فهرست کارهای اجباری به‌سرعت تبدیل به فهرستی از کارهایی می‌شود که نمی‌خواهی انجامشان دهی.

تفاوت بین «من مصمم هستم» و «من می‌خواهم مصمم باشم»، از زمین تا آسمان است.

«شرایطْ مرد نمی‌سازد؛ فقط او را به خود بازمی‌شناساند.» اپیکتتوس همان‌طور که اپیکتتوس اشاره کرده، مقیاس درست برای اندازه‌گیری خودت، شرایطی نیست که در آن حضور داری، بلکه روشی‌ست که با آنها برخورد و رفتار می‌کنی. برای شروع این فرایند جدید، تو ابتدا باید چیزهای دیگر را کنار بگذاری. بر شانست لعنت نفرست. دیگران را سرزنش نکن. شرایط را مقصر ندان. دنبال مشکل در دوران کودکی و همسایه‌هایت نگرد.

روش تفکرمان یا حرف‌زدن دربارهٔ تجربه‌هایمان، می‌تواند حس ما را درقبالِ آنها تغییر دهد. خلاصه بگویم، افکار ما هم‌بستر احساساتمان است.

‫قدم به دنیای بیرون بگذار. به خودت اعتماد کن، تمام ظرفیت خودت را وقف رسیدن به پیروزی کن. خودت را برای پذیرش چالش پیروزی در مسیرهای جدید و هیجان‌انگیز آماده کن.

افکارمان به‌قدری قدرتمند است که دائماً ما را به‌سمت اهدافمان هل می‌دهد، حتی وقتی حقیقتاً نمی‌دانیم آن اهداف چه هستند! ذهن تو برای پیروزی بی‌تاب است.

هیچ‌چیز مطمئن نیست. می‌توانی به تختخوابت بروی و هیچ‌وقت دیگر از خواب بیدار نشوی. می‌توانی سوار ماشینت بشوی، بی‌آنکه تضمینی برای روشن‌شدنش وجود داشته باشد. اطمینان خاطر یک توهم است، سحر و افسون!

غیرممکن فقط در لحظه‌هایی به ممکن تبدیل می‌شود که به شدنش ایمان داری. «ما اگر به غیرممکن‌بودن اهدافمان فکر نکنیم، کارهای بیشتری انجام خواهیم داد.» وینس لومباردی

فیلسوف بزرگ، مارکوس آئورلیوس که یکی از امپراتوران روم باستان بود، گفت: «وقتی زندگی روی تلخش را به تو نشان می‌دهد، این، نه‌تنها "بدشانسی" تو نیست، بلکه با تحمل آن، "با شایستگی" به "سعادت" خواهی رسید

روی پای خودت بایست و حرکت کن. «اقدام‌کردن شاید خوشحالی به‌همراه نداشته باشد، ولی هیچ خوشحالی‌ای بی‌عمل وجود نخواهد داشت.»

«افکار بزرگ از ذهن متفکر صحبت می‌کنند، اما اعمال بزرگ از انسانیت.» تئودور روزولت