بریده‌هایی از کتاب هنر عشق ورزیدن

در نظر من مفهوم خدا فقط یک لزوم تاریخی است، که انسان به‌وسیله‌ی آن تجربه‌هایی را که از قوای عالی‌تر خویشتن دارد، و آرزوی خود را برای وصول به حقیقت و وحدت در هر دوره‌ از تاریخ، بیان کرده است. ولی من همچنین معتقدم که عواقب یکتاپرستی تعصب‌آمیز و علاقه‌ی غایی نظام‌های بی‌خدایی با حقیقت روحانی دو دید متفاوت هستند که، با وجود این تفاوت، نیازی به جنگ با یکدیگر ندارند.

دنیای عشق، عقل و عدالت، به عنوان یک حقیقت، فقط تا آنجا و به خاطر آن وجود دارد که انسان توانسته است این قوا را، ضمن تحول خویش در خود گسترش دهد. بنابراین، زندگی معنایی ندارد، جز معنایی که انسان به آن داده است، بشر به کلی تنهاست، جز به هنگامی که به دیگران یاری می‌دهد.

انواع پیوندهای حاصل از عیاشی دارای سه خصیصه‌ی مشترکند: همه شدید و حتی وحشیانه‌اند، در کل شخصیت در نفس و بدن حادث می‌شوند، گذران و ادواریند. درست عکس قضیه در آن نوع پیوندی مصداق دارد که بشر، چه در گذشته و چه در زمان حاضر، آن‌را غالباً به عنوان راه حل برگزیده است: و آن پیوندی است که مبتنی بر همرنگی Conformity با گروه و عادات و رسوم و معتقدات آنهاست. در این مورد نیز پیشرفت بسیار به چشم می‌خورد.