بریده‌هایی از کتاب هزار فرسنگ تا آزادی

رؤیایم این است که یک روز مردمم را در شمال آزاد از دیکتاتوری‌ای که دهه‌هاست آن‌ها را در ترس، فلاکت و انزوا و دور از تمام دنیا نگه داشته است ببینم. برای این‌که این رؤیا به واقعیت بپیوندد، همه دنیا باید چشمانش را به وحشتی که در حال حاضر در کره شمالی حکمفرماست باز کند. سلسلهٔ کیم با در انزوا قرار دادن کشور، موفق عمل کرده است و همین موضوع باعث شده است دنیا به راحتی این کشور را فراموش کند. اگر شرح حال من بتواند نقش کوچکی در بالا بردن سطح آگاهی جهانی در بارهٔ رنج و تراژدی‌ای داشته باشد که به دستان این رژیم اتفاق می‌افتد، بنابراین همه آنچه متحمل شده‌ام بیهوده نخواهد بود.

کیمچی مثل ماده مخدر معتاد می‌کند، واقعاً در میانه بیابان،‌ دلم برای ریشه‌هایم پر می‌زد.

در کره مثلی بخصوص است که به این موقعیت ربط دارد: «دو نفر که به هم گره خورده‌اند، هم عاشق هم هستند و هم از یکدیگر متنفرند.» ما به آن چئونگ می‌گوییم. ارتباطی اسرارآمیز بین دو نفر که برای مدتی در زندگیشان به هم پیوند دارند و هر اتفاقی بیفتد نمی‌توانند هرگز این ارتباط را از بین ببرند.

«مردم قبل از مردن کارهای عجیبی انجام می‌دهند» این یک ضرب‌المثل قدیمی کره شمالی است.

از وقتی که از کره شمالی فرار کرده‌ام، فهمیده‌ام که ما قربانی «قحطی بزرگ» هستیم. قحطی‌ای که کشورم را در میانه دههٔ ۱۹۹۰ ویران کرد. تا امروز کسی نمی‌داند که دقیقاً چند نفر در این تراژدی جانشان را از دست دادند، زیرا دولت به کل چیزی را که اتفاق افتاد رد می‌کند.

سلسلهٔ کیم با در انزوا قرار دادن کشور، موفق عمل کرده است و همین موضوع باعث شده است دنیا به راحتی این کشور را فراموش کند. اگر شرح حال من بتواند نقش کوچکی در بالا بردن سطح آگاهی جهانی در بارهٔ رنج و تراژدی‌ای داشته باشد که به دستان این رژیم اتفاق می‌افتد، بنابراین همه آنچه متحمل شده‌ام بیهوده نخواهد بود.

این‌جا، احساس می‌کنم اگر به چیزی باور دارم، می‌توانم آن را انجام دهم.

مردم من، کاملاً در دنیایی بسته در انزوا زندگی می‌کنند. نمی‌شود آن‌ها را به خاطر طغیان نکردن سرزنش کرد، زیرا نمی‌دانند چطور عقایدشان را شکل دهند و کاملاً محدودهٔ واقعی بدبختی‌شان را درک نمی‌کنند. کار سختی است که واقعیت تلخ دیکتاتوری را بسنجیم.

ما به جیره‌های غذایی که دولت به ما می‌داد، کاملاً وابسته بودیم، بنابراین خیلی زودتر از آن‌هایی که روش‌های جایگزینی برای زنده ماندن یاد گرفته بودند از پا در آمدیم