بریده‌هایی از کتاب در قلمرو پادشاهان

اسلام در این کشور واقعیتی متفاوت از دین الهی است. وهابیت، ریشه در راز و رمزها و نشانه‌های دنیایی کهن و ترسناک دارد و شباهتی با اسلام واقعی با پیچیدگی‌های متفکرانه و خردمندانه آن در کشورهایی همچون ایران و مصر ندارد.

روزی که آیت‌الله خمینی در فوریه همان سال از فرانسه به ایران بازگشت، میلیون‌ها نفر به استقبالش شتافتند. او از همان ابتدا تکلیف خود را با غرب و غرب‌زدگی روشن کرد و تعداد بی‌شماری از مردم به او پیوستند. از آن پس تا ماه‌ها مهمانی‌های پنجشنبه شب‌های ما عرصه‌ای برای مجادلات سیاسی بر سر مسائل ایران بود و همه در پی کسب اخبار جدید بودند. آیت‌الله خمینی اعلام کرد در اسلام چیزی به نام شاه مسلمین وجود ندارد. او دولت وهابی عربستان را به شدت به باد انتقاد گرفته بود و این به معنای ترسی عمیق بود که به جان خانواده سلطنتی و تمام اعیان و اشراف عرب افتاده بود. آن‌ها منافع خود را به کلی در خطر می‌دیدند. یسلام و برادرانش نیز دست و پای خود را گم کرده بودند و نمی‌دانستند چه‌کار باید بکنند. من هم ترسیده بودم. اگر زنان ایرانی انتخاب کرده‌اند که چادر به سر کنند، پس زنان عرب هرگز چادرهای خود را برنخواهند داشت و امیدهای من برای دیدن عربستانی شبیه به اروپا نقش برآب خواهد شد.

آنها از تکنولوژی ما استفاده می‌کنند و نظامهای سیاسی غرب را می‌فهمند، ولی عمیقآ باور دارند که غربیها چیزی نیستند جز انسانهای بیچاره‌ای که در کفر و گناه غوطه‌ورند و آزادی و فردیت‌شان در تضاد با دستورهای الهی است

یک‌بار که با رافعه گفت‌وگو می‌کردم، بحث روبنده و عبا و دستکش پیش آمد. من به او گفتم استفاده از تمام این‌ها برای حفظ حجاب غیرضروری است و در واقع نوعی تجاوز مردان سعودی به زن‌ها محسوب می‌شود. آن‌ها مردانی ضعیف هستند که حتی نمی‌توانند چهره یا دستان زنی را ببینند و دچار شهوت نشوند و برای آنکه خودشان را از بار گناه برهانند، چنین چیزهایی را برای شما ضروری اعلام کرده‌اند.

هیچ زنی حق ندارد بدون اجازه‌نامه رسمی از پدر، شوهر و یا پسر ارشد خود عربستان سعودی را ترک کند و یا حتی از شهر محل اقامت خود خارج شود. یک زن هرگز به سن قانونی نمی‌رسد!

اگر اهل خاورمیانه باشی، زندگی‌ات با پنهان‌کاری پیوند خورده است. تو مجبوری بسیاری چیزها را مخفی کنی و خودت را با جامعه اطرافت وفق دهی.

در جامعه‌ای زندگی می‌کردم که زن‌ها هیچ بودند و می‌کوشیدند تا هیچ باقی بمانند. آن‌ها حاضر نبودند تغییرات خوشایندی را که در مجاورتشان رخ می‌داد، جدی بگیرند و من هرچه تلاش می‌کردم، حمایت نمی‌شدم. این زن‌ها توان و روح مبارزه را نداشتند و حاضر نبودند به آن‌چه نهی شده بود حتی فکر کنند. بدبختانه، بسیاری از آن‌ها زنانی باهوش و پرانرژی بودند، ولی فقط با موازین مذهبی حاضر به تجزیه و تحلیل وقایع می‌شدند. آن‌ها فقط به دلیل ایمانشان زنده بودند و شخصیت‌های فردی خود را به کلی فراموش کرده بودند

از نظر اجتماعی عربستان سعودی کشوری قرون وسطایی است و سیاهی و تاریکی گناه و ممنوعیت، این کشور را دربر گرفته است. اسلام در این کشور واقعیتی متفاوت از دین الهی است. وهابیت، ریشه در راز و رمزها و نشانه‌های دنیایی کهن و ترسناک دارد و شباهتی با اسلام واقعی با پیچیدگی‌های متفکرانه و خردمندانه آن در کشورهایی همچون ایران و مصر ندارد. هنگامی که من وارد عربستان شدم، از عمر پادشاهی در این کشور بیش از پنجاه سال نمی‌گذشت و همه چیز همچنان شبیه دوره‌های کهن و ملوک‌الطوایفی بود.

تنها تفاوت اسلام سعودی با اسلام طالبان، در توانگری، زیاده‌روی و اسراف آل‌سعود است. سعودی‌ها طالبان لوکس شده هستند.

برای من تمام این وقایع چنین خلاصه می‌شد: اگر اهل خاورمیانه باشی، زندگی‌ات با پنهان‌کاری پیوند خورده است.