بریده‌هایی از کتاب حرمسرای قذافی

زنان «اسلحه مخفی انقلاب» بودند.

قذافی نه‌تنها «رهبر مسلمانان جهان» نبود. ناقض بزرگ همه اصول اسلامی هم بود. قذافی همیشه می‌کوشید خود را مسلمانی سوپرانقلابی جلوه دهد. امام موسی صدر، رهبر شیعیان لبنان، از معدود رهبران مذهبی‌ای بود که توانسته بود ذات و هویت واقعی قذافی را بشناسد. امام موسی صدر به همین دلیل کوشش فراوانی کرد تا برای مسلمانان کشورهای عربی روشن کند این دیکتاتور قسی‌القلب هیچ نسبتی با اسلام ندارد.

وراج‌ها بیست‌وچهار ساعته مشغول وراجی بودند.

قائد اعظم مصرف‌کننده کرم‌پودر، پن‌کیک، کانسیلر و لوازم آرایشی از این دست بود. این محصولات آرایشی مخصوص خانم‌هاست اما قائد اعظم هم مصرف‌کننده‌اش بود.

قذافی به جادوی سیاه معتقد بود؛ او برای جادو و جنبل‌هایش به خون دختران باکره نیاز داشت.

معمر قذافی در دوره‌ای از زندگی‌اش خود را در قالب یک نویسنده تصور می‌کرد. او در سال‌های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۴ شانزده داستان کوتاه چاپ و منتشر کرد. پر از خیالبافی‌های تغزلی، مطول و ملال‌آور و همچنین مالامال از کلیشه‌های شرم‌آور و اندیشه‌های هذیانی. محمد ال ـالعاقی می‌گوید: «این داستان‌های کوتاه منعکس‌کننده رنج‌ها، نگرانی‌ها و ترس‌های قذافی است. اگر شما کتاب فرار به جهنم قذافی را بخوانید می‌بینید بزرگ‌ترین ترس قذافی ترس از جمعیت، ترس از توده‌های برانگیخته‌شده مردم بود. و به راستی هم انسان مات و مبهوت می‌شود از خصوصیت پیشگویانه کتاب. موقعی که برخی داستان‌ها و مقالات کتاب را می‌خوانید این احساس به شما دست می‌دهد که انگار قذافی بیست سال قبل از مرگش می‌دانست نحوه مرگش چگونه خواهد بود.»

قذافی یک هیولای جنسی، منحرف و به طرز وحشتناکی خشن بود. من از زمان‌های خیلی دور به مدارک مربوط به جرائم جنسی قذافی دست یافته بودم.

دوست دارم قضات، وکلا، مقامات رژیم جدید لیبی، مدافعان مستقل حقوق بشر از داستان واقعی ثریا مطلع شوند. متأسفانه فعلا هیچ‌کدام آن‌ها نمی‌خواهند درگیر نبرد عدالتخواهانه ثریا شوند. قضیه هنوز خیلی حساس است. خیلی تابو است. آن‌ها گمان می‌کنند اگر درگیر این نبرد شوند نه‌تنها هیچ چیزی به دست نخواهند آورد همه‌چیز را هم از دست خواهند داد. در کشوری که کاملا در دست مردان است، جرائم جنسی نه مورد بحث قرار می‌گیرد نه مورد قضاوت. افرادی که این موضوع را به صورت علنی مطرح کنند افرادی «گستاخ و بی‌شرم» معرفی می‌شوند یا حتا ممکن است انگ دروغگویی بر پیشانی آن‌ها بخورد. قربانیان هم مجبورند برای بقای خویش در گوشه‌ای پنهان شوند و دم برنیاورند.

«قذافی گمان می‌کرد که ما همه برده هستیم! او همه عقده‌های دوران کودکی و نوجوانی‌اش را بر روی مردم کشورش استفراغ کرد، فرهنگمان را نابود کرد، ارزش‌های تاریخمان را لگدمال کرد و برهوت صحرا را بر طرابلس تحمیل کرد. برخی از غربی‌ها فریب حرف‌هایش را خورده بودند و فکر می‌کردند آدم بافرهنگی است اما او نه‌تنها کوچک‌ترین ارزشی برای علم و فرهنگ قائل نبود از این مقولات نفرت هم داشت. او می‌خواست در کانون توجه دنیا باشد! بله، او جامعه لیبی را تخریب کرد، مردم لیبی را به قربانیان یا شریک‌جرم‌های خودش بدل کرد و وزیران کابینه‌اش را به مشتی عروسک و زامبی. بله، در لیبی سکس ابزار قدرت سیاسی بود: 'تو باید خفه بشوی و از من اطاعت بکنی وگرنه به خودت، همسرت یا بچه‌ات تجاوز می‌کنم

«آن پسر بادیه‌نشین که در خیمه متولد شده بود، طی دوره کودکی‌اش از فقر و بی‌احترامی رنج‌های بسیاری برده بود و حالا که به قدرت رسیده بود انگیزه و عطش زیادی برای انتقام‌گیری از ثروتمندان داشت. او از پولدارها متنفر بود و هر کاری از دستش برمی‌آمد می‌کرد تا آن‌ها را بی‌پول و فقیر کند. قذافی از اشراف و طبقه بالا ـآن‌هایی که به صورت طبیعی واجد همه آن چیزهایی بودند که او هرگز در کودکی و نوجوانی نداشته بود؛ چیزهایی مثل فرهنگ، قدرت، آداب‌دانی ــ متنفر بود. او با خودش عهد کرده بود آن‌ها را خوار و ذلیل کند. و موقعی که به قدرت رسید سعی کرد با استفاده از ابزار تعرض جنسی به این هدفش برسد