بریده‌هایی از کتاب لطفا با پوست نخورید

نفوذ فرهنگ غرب، به طور خزنده‌ای پاپ کورن را جایگزین تخمه آفتابگردان کرده‌اند که این محصول خزنده از خود هیچ ردی هم باقی نمی‌گذارد، درحالی‌که تخمه تا یک هفته پوستش کف سالن و لای صندلی سینما و حتی لای دندان باقی می‌ماند و پولی را که سالن دارها از ملت گرفته‌اند حلال می‌کرد. همچنین صدای سرعت شکسته شدن تخمه در سالن معیار مناسبی به دست منتقدان می‌داد تا ضرباهنگ فیلم را تشخیص بدهند. در آخرین دسته بندی تخمه ای، فیلم‌ها به دو گروه تقسیم می‌شدند: فیلم‌های «چق... چق... چق...» که معمولاً گونه‌های خانوادگی، ملودرام و فلسفی را شامل می‌شد و فیلم‌های «چق چق چق... چق چق چق...» که معمولاً شامل فیلم‌های وسترن، اکشن و پلیسی بود.

کتاب گزینه لایک نداره. بیشتر کتابا حتی ازشون استاتوسم در نمی‌آد یا اگه در می‌آد لایک‌خور نیست. حتی کامنت و اینام نداره، ما وقتی یه چیزی بخونیم حرسمون در بیاد کجا خودمونو خالی کنیم؟ آدم باید بتونه نزرشو بگه و همونجا حالی نویسنده کنه. اینکه نمی‌شه نویسنده یه چیزی بگه بره. دوتا گفته، دوتا باید بشنوه. هق شهروندی چی می‌شه؟

چسباندن آدامس به نشیمنگاه صندلی سینما یا زیر دسته صندلی شما را تا مدت‌ها در یادها باقی نگه می‌دارد و باعث می‌شود نفرات بعدی، حتماً از شما و حتی جد و آبائتان برای مدتی طولانی یاد کنند.

ژانر آدامسی شما آدامس را سه ماه بجوید چیزی نصیب معده‌تان نمی‌شود. فیلم‌های آدامسی هم آن‌هایی هستند که تهش هیچی گیر مغزتان می‌آید. همین‌جوری یک فیلمی دیده‌اید که دیده باشید فقط.

ـ دختر: شما جی اف داری؟ ـ پیرمرد: فقط کلسترول دارم. گاهی هم هموروئید.

ـ کتاب مال اونوقتاس که مردم بی‌کار بودن، الان ما کار و زندگی داریم. ما از سبح باید «پو» رو تر و خشک کنیم، «تلگرام» مونو کامل کنیم، «کلش آف کلنز» مونو مدیریت کنیم و چندتایی «اتک» بزنیم، با این همه کار دیگه به «انگری بردز» هم نمی‌رسیم چه برسه به کتاب.

ـ کتاب گزینه لایک نداره. بیشتر کتابا حتی ازشون استاتوسم در نمی‌آد یا اگه در می‌آد لایک‌خور نیست. حتی کامنت و اینام نداره، ما وقتی یه چیزی بخونیم حرسمون در بیاد کجا خودمونو خالی کنیم؟ آدم باید بتونه نزرشو بگه و همونجا حالی نویسنده کنه. اینکه نمی‌شه نویسنده یه چیزی بگه بره. دوتا گفته، دوتا باید بشنوه. هق شهروندی چی می‌شه؟

ما با اینکه نتوانستیم شعار «هر ایرانی یک رسانه» را به جایی برسانیم ولی به مرحله «هر ایرانی یک منتقد» رسیده‌ایم و تنها کشوری هستیم که در این زمینه توان صادرات داریم.

هیچ‌وقت کسی نمی‌داند دقیقاً چی هستند. ولی به هر حال توی همه تیتراژها می‌آیند.

وظیفه مسئول نمایش فیلم الان در سینما فقط این است که دکمه پلی را فشار بدهد.