بریده‌هایی از کتاب پسر سناتور

ترسم از همینه. شما انقلاب کنید و زجرش رو بکشید بدون هیچ چشمداشتی، اما در آینده یه عده به این مردم فرمانروایی کنن که نه سواد دارن و نه درد مردم رو می فهمن. مثل انقلاب فرانسه که با همهٔ جانفشانی ها و خون ریختن هاش آخرش دست امثال «روبسپیر» و «ناپلئون» افتاد که راه لوئی های چهاردهم و پانزدهم و شانزدهمو ادامه دادن. حتی بدتر از اون، جنگ جهانی راه انداختن که امثال لوئی چهاردهم ها به خوابشون نمی دیدن. ترسم از اینه. می ترسم احساس بشردوستانه و خالص شما تغییر ماهیت بده و تبدیل به شرم و خجالت جلوی مردم و خداتون بشه. عین «نوبل» و عین «گیوتین» ...

صدایی در اعماق وجودش فریاد می زد: «بر آن چه گذشت، آن چه شکست، آن چه نشد ... حسرت نخور؛ زندگی اگر آسان بود با گریه آغاز نمی شد ...»

پس از عشق واژهٔ «شهادت» از قشنگ ترین واژه هاست.

عشق حرارته و عقل چراغ راه. هر کدوم از اینا نباشن تباهی در انتظار آدمه.

«در بیکرانهٔ زندگی دو چیز افسونم کرد، رنگ آبی آسمان که می بینم و می دانم نیست و خدایی که نمی بینم و می دانم هست.»

هر موجودی در این کرهٔ خاکی سکون اختیار کند و دست از تلاش و کوشش بردارد محکوم به فناست.

باید عاقلانه عاشق شد.

- شما خوش تیپ هستید و خوش قیافه ... مطمئنم دوست دخترای زیادی اونجا داشتید. آرمان به شوخی گفت: - اونجا دختر زیاد داشت اما پسر هم زیاد بود! - خوب؟! - به خاطر همین دختر زیاد به ما نمی رسید!

برای شنیدن کلام خدا و صدای خدا گاهی باید گوشِ سر رو با دست ها بپوشونیم و با گوش دل بشنویم ... باید به اعماق قلبمون رجوع کنیم ... باید شیرجه بزنیم در اعماق وجودمون ... باید در ناخودآگاه و فطرتمون غرق بشیم ...

صدایی در اعماق وجودش فریاد می زد: «بر آن چه گذشت، آن چه شکست، آن چه نشد ... حسرت نخور؛ زندگی اگر آسان بود با گریه آغاز نمی شد ...»