بریده‌هایی از کتاب به همه بگو دوستت دارم

تو هیچ وقت طاقت اشک‌های َم را نداشتی امشب نیز مثل هر شب پا به پا گریه‌های َم را گریه کردی! اندکی صبر دستمال َم را درآورده‌ام! همینک قاب عکس َت را خشک می‌کنم!

چهره‌ات آفتاب است و چشمان َم گل آفتابگردان، بچرخ تا بچرخد!

ملاک بلوغ سن شناسنامه‌ای نیست ! آدم با درد بزرگ می‌شود آدم با درد قد می‌کشد فرقی نمی‌کند نر یا ماده آدم با درد مرد می‌شود!

گاهی برای تا ابد ماندن باید برای همیشه رفت! که هیچ پروانه‌ای با در پیله ماندن، پروانه نمی‌شود!

فرقی نمی‌کند قدمها سست باشد یا محکم کسی که عاشق است با پا نه با قلب می‌آید که پاها نه برای ماندن بلکه برای رفتن، آفریده شده‌اند!

رودخانه اگر عاشق دریا بود عشق َش را به چاه فاضلاب نمی‌داد!

بلندتر کمی بلندتر بخند! انگار نمی‌شنوند آنان که می‌گویند شکفتن گل، که صدا ندارد!

شب فرزند ناخلفی ست برای آسمان تو یار نامناسب برای من شب روی پدرش را سیاه می‌کند تو پیراهن زندگی ِ تا ابد با تو بودن!

پرت کرده‌ام کلید را! تا ابد به آغوش َت قفل خواهم بود!

تو هیچ وقت آشپز خوبی نخواهی شد! ببین ... دوباره دلی را که به تو داده بود َم، سوزاندی!

به هر آنجا که قدم می‌گذاری نمکزار می‌شود! انگار تکه‌های دلی که به زیر پای َت چسبیده هنوز هم، برای تو شور می‌زنند!

مهم نیست که دیگر هیچ چیز برای َت مهم نیست! مهم من َم که دیگر تو برای َم مهم نیست!

اینجا درست همین جا که آمدن َت، نیامد! تا من کاشته شوم!

دنیا دو روز است! روز اول زندگی با تو و نبودن َت، آخرین روز از عمرم!

وقتی می‌رفت گفت تو را هم می‌برم! گفت َم کجا؟ گفت: از یادم!

تو هیچ وقت آشپز خوبی نخواهی شد! ببین ... دوباره دلی را که به تو داده بود َم، سوزاندی!

تو را نمی‌دانم، اما من که ایمان دارم هیچ ریسمانی پای باد را، نمی‌بندد!

راستی پاییز من بارانی تَرَم یا تو ؟! تو یک فصل می‌باری من اما، چهار فصل!

تکیه بر باد دادن عاقبتی جز، ویرانی ندارد!

دریا از نبود ماهی هرگز، نمی‌میرد!