بریده‌هایی از کتاب به همه بگو دوستت دارم

جان َم به لب َم رسیده تنها یک رویا بود! تو هرگز به لب َم نمی‌رسی!

نیلوفر، جایزه ایستادگی مرداب بود!

برو فراموش کن! اما نیلوفر، جایزه ایستادگی مرداب بود!

کسی که عاشق است با پا نه با قلب می‌آید که پاها نه برای ماندن بلکه برای رفتن، آفریده شده‌اند!

قهرها بهانه است کسی که دوستت دارد برای ماندن در بین هزاران نقطه‌ی سیاه شب حتی اگر یک نقطه‌ی سپید بیابد دلیل َش می‌کند برای بودن

عشق تنها حقیقتی، که حقیقت ندارد!

اینجا ... نقطه‌ای ست در انتهای خط جایی که بعد از هر تولد شروع پایان آغاز می‌گردد!

چهره‌ات آفتاب است و چشمان َم گل آفتابگردان، بچرخ تا بچرخد!

گاهی برای تا ابد ماندن باید برای همیشه رفت! که هیچ پروانه‌ای با در پیله ماندن، پروانه نمی‌شود!

فرقی نمی‌کند قدمها سست باشد یا محکم کسی که عاشق است با پا نه با قلب می‌آید که پاها نه برای ماندن بلکه برای رفتن، آفریده شده‌اند!

نگاه َت معجزه‌ی قرن است ماشین زمانی که مرا به طلوع ِ عصر یخبندان می‌برد!

سلام بر پاییز فصل باران ... راستی پاییز من بارانی تَرَم یا تو ؟! تو یک فصل می‌باری من اما، چهار فصل!

از کار بی کار شده‌ام من از دوست داشتن َت اخراج َم جدا که پدر راست می‌گفت همیشه چای سرد عاقبت َش دور ریختن است!

عشق مقوله‌ی عجیبی ست نه با زندگی زنده است! و نه با مرگ می‌میرد! عشق مقوله‌ی عجیبی ست این را بدان وقت فهمیدم که دانه‌ای مرده را به خاک سپردیم اما از اشک ابرهای داغدار زنده شد!

عشق مقوله‌ی عجیبی ست نه با زندگی زنده است! و نه با مرگ می‌میرد! عشق مقوله‌ی عجیبی ست این را بدان وقت فهمیدم که دانه‌ای مرده را به خاک سپردیم اما از اشک ابرهای داغدار زنده شد!

دل َم آویزان است از عکس کسی! که عکس‌اش آویزان است بر دیوار کسی!

عشق تو از عمد کور َم کرده بود من چه می‌دانستم که خفاش‌ها همیشه شب، به شکار طعمه می‌روند!

مهم نیست که دیگر هیچ چیز برای َت مهم نیست! مهم من َم که دیگر تو برای َم مهم نیست!

نان شب نیستی که بود وُ نبودت دردی را دوا کند! به هر جا که دوست داری برو ... برای عصای کسی که چشمان َ‌ش را در آورده‌اند شب یا روز چه فرقی دارد!

تو هیچ وقت آشپز خوبی نخواهی شد! ببین ... دوباره دلی را که به تو داده بود َم، سوزاندی!