بریده‌هایی از کتاب به همه بگو دوستت دارم

نگاه َت معجزه‌ی قرن است ماشین زمانی که مرا به طلوع ِ عصر یخبندان می‌برد!

می‌گویی: دوست َت دارم باور َش سخت نیست شیطان هم ذکر بسم الله همیشه به لب دارد!

زندگی را سخت نگیر! دست زمستانی‌ات را به قلب تابستانی‌ام بسپار تا شاید که با جمع خوبیهایمان و تقسیم دردهای ما بر هم مساوی شویم با پاییز! فصل ِ عاشقانه‌ها ...

نه با زندگی زنده است! و نه با مرگ می‌میرد! عشق مقوله‌ی عجیبی ست این را بدان وقت فهمیدم که دانه‌ای مرده را به خاک سپردیم اما از اشک ابرهای داغدار زنده شد!

باد آورده را باد می‌برد! شاید تو هم پَر ِ کاه بودی!

مهم نیست که دیگر هیچ چیز برای َت مهم نیست! مهم من َم که دیگر تو برای َم مهم نیست!

می‌گویی: دوست َت دارم باور َش سخت نیست شیطان هم ذکر بسم الله همیشه به لب دارد!

زبان قوی‌ترین ماهیچه‌ی بدن است به همین راحتی‌ها که خسته نمی‌شود تا می‌توانی به همه بگو دوستت دارم دروغ که کنتور نمی‌اندازد!

وقتی می‌رفت گفت تو را هم می‌برم! گفت َم کجا؟ گفت: از یادم!

زمینی که در آن تنها واقعیت زندگی مرگ است! و عشق تنها حقیقتی، که حقیقت ندارد!

اگر رفتی دیگر بازنگرد! که هیچ پرنده‌ای از یک تخم دوبار، متولد نمی‌شود!

کلید پرت کرده‌ام کلید را! تا ابد به آغوش َت قفل خواهم بود!

چشم‌های َم چکه چکه برای َت ترانه می‌خوانند! و تو همچنان گنگ و بی‌تفاوت نگاه َم می‌کنی! گاهی اوقات عکس‌ها، چه چیزهای مزخرفی هستند!

نه از امروز نه از فردا از دیرینه ترین دیروز مُردنم را آرزوست اگر آرامگاه ابدی آغوش ِ تو باشد!

دنیا دو روز است! روز اول زندگی با تو و نبودن َت، آخرین روز از عمرم!

برای پریدن تنها یک بوسه‌ی تو، کافی بود! همیشه پر وُ بال که تضمین پرواز نیست!

دل َم آویزان است از عکس کسی! که عکس‌اش آویزان است بر دیوار کسی!

عشق تو از عمد کور َم کرده بود من چه می‌دانستم که خفاش‌ها همیشه شب، به شکار طعمه می‌روند!

ای روزگار تازیانه بزن من هرگز ناله نخواهم کرد تو که خوب می‌دانی گندمزار هر چه پر بارتر باشد داس‌ها بیشتر به دل َش زخم می‌زنند!

به هر آنجا که قدم می‌گذاری نمکزار می‌شود! انگار تکه‌های دلی که به زیر پای َت چسبیده هنوز هم، برای تو شور می‌زنند!