بریده‌هایی از کتاب من والت ویتمن‌ام!

سفر کرده‌ام راهی دراز را تنها برای آن که در تو بنگرم

چه کم می‌دانی از این آتش که در من برای تو می‌سوزد.

شناخته‌ها آیا جز برای سفر به ناشناخته‌هایند؟ و زندگانی آیا جز برای مرگ؟

به نجوا گفت: «دوست‌ات دارم تمامِ عمر تا که بمیرم. سفر کرده‌ام راهی دراز را تنها برای آن که در تو بنگرم، بر تو دست بسایم. چرا که نمی‌توانستم بی آن که یک بار دیده باشمت به مرگ تن دهم. برای آن که می‌ترسیدم از کف داده باشمت.»

کسی چون تو را با شاعری چون من چه‌کار؟! شعرهای مرا دور بینداز و با آن‌چه که می‌فهمی آرام شو

من به هیچ‌کس آرامش نمی‌دهم و تو هرگز مرا باور نمی‌کنی.

ای غریبه که می‌گذری به دیدارم بیا و بخواه که با من سخن بگویی چرا نباید با من سخن بگویی؟ چرا نباید با تو سخن بگویم؟

کسی چون تو را با شاعری چون من چه‌کار؟! شعرهای مرا دور بینداز و با آن‌چه که می‌فهمی آرام شو؛

چه کم می‌دانی از این آتش که در من برای تو می‌سوزد.

-کسی را عاشقانه دوست می‌داشتم و عشق‌ام بازنیامد