بریده‌هایی از کتاب در جست و جوی آلاسکا

بودا گفته بود: "رنج نتیجهٔ خواستن است." و ما هم این را یاد گرفتیم و همچنین فهمیدیم که پایان خواستن به معنی پایان رنج است.

که شاید زندگی پس از مرگ، ایده‌ای است که ما برای کم‌کردن رنج دوری از عزیزان باور می‌کنیم تا دوران زندگی در لابیرنت را تحمل‌پذیرتر کنیم.

داشتم با خودم فکر می‌کردم که چطور می‌توانم آخرین کلمات ادگار آلن پو را پیدا کنم. محض اطلاع شما، بعدها فهمیدم که آخرین کلماتش این‌ها بودند: "خدایا به روح بیچاره‌ام رحم کن."

گفت: "شماها از سیگارکشیدن لذت می‌برین. من سیگار می‌کشم که بمیرم."

پرسیدم: "همین؟ فقط بد بازی می‌کنن؟" چون نمی‌توانستم درک کنم که چرا آدم باید دلش بخواهد بازی تیمی را نگاه کند که فقط شکست می‌خورد. ولی خب، هوای خنک سالن خودش می‌توانست برای شخص من، انگیزهٔ خوبی باشد. کلنل جواب داد: "آره بد بازی می‌کنن ولی همیشه خوب از پس تیم مدرسهٔ نابینایان و ناشنوایان براومدیم." گویا بسکتبال جزو اولویت‌های مدرسهٔ نابینایان و ناشنوایان آلاباما نبود و در نتیجه، تیم ما می‌توانست در هر فصل یک پیروزی کسب کند.

خودم فکر کردم که اگر انسان باران باشد، من نم‌نم بارانم و او طوفان است.

پرستار بهش می‌گه: "انگار امروز حالتون بهتره." ایبسن برمی‌گرده بهش نگاه می‌کنه و می‌گه: "دقیقاً برعکس." بعد هم می‌میره.

""هیچ زنی نباید در مورد یه زن دیگه دروغ‌پردازی کنه! تو به عهد مقدس بین زن‌ها خیانت کردی! چطور این خنجرزدن زن‌ها به همدیگه می‌تونه به موفق‌شدن زن‌هایی کمک کنه که در جامعهٔ مردسالار سرکوب می‌شن؟

هیچ‌وقت هیچ‌چیز آن‌طور که تصور می‌کنم، نمی‌شود.

"شماها از سیگارکشیدن لذت می‌برین. من سیگار می‌کشم که بمیرم."

حالا باید چی‌کار کنم؟ ـ تعطیلات رو پیش خودم می‌مونی خنگ جان. همین‌جا.

"بعضی وقت‌ها خوشحال بودم. بعضی وقت‌ها از اینکه مرده بود خوشحال بودم."

کلنل جبر و مثلثات همهٔ ترم را به ما یاد داد؛ ولی ریاضی‌اش بیش از حد خوب بود؛ آن‌قدر که نمی‌توانست خوب درس بدهد: "معلومه که منطقیه. به من اعتماد کن. یا مسیح! اصلاً سخت نیست که." و من دلم برای آلاسکا تنگ شد.

توی دفترم نوشتم: "یه روز هیچ‌کس به خاطر نمی‌آره که اون دختر یه روزی وجود داشت." و بعد اضافه کردم: "و یا من وجود داشتم." چون خاطرات هم از هم می‌پاشند و بعد دیگر چیزی برای آدم باقی نمی‌ماند و فقط سایه‌ای از وجودش خواهد بود. اول شبحش مرا دنبال می‌کرد و مرا توی خواب می‌ترساند ولی حالا، فقط چند هفته بعد، داشت از من دور می‌شد. در خاطرهٔ من و بقیه از هم می‌پاشید و دوباره می‌مرد.

"رنج نتیجهٔ خواستن است."

کلنل سیگار روشن کرد و انداخت برای من و بعد هم یکی برای خودش روشن کرد. چقدر عجیب بود که می‌دانست نیاز به سیگار دارم. واقعاً هم که مثل یک زوج پیر بودیم.

من به شدت حوصله‌سربر بودم و او بی‌اندازه حیرت‌انگیز. برای همین رفتم توی اتاقم و روی تختم ولو شدم و با خودم فکر کردم که اگر انسان باران باشد، من نم‌نم بارانم و او طوفان است.

و با اینکه فکر می‌کردم که دوست دارم تنها باشم، ناگهان به خودم آمدم و دیدم دارم می‌گویم: "سلام."

من به گره و پیچ‌وتاب ریشه‌های درخت توی نهر آب نگاه می‌کردم و سعی می‌کردم قیافه‌ام شبیه کسی نباشد که همین الان یک دختر به او گفته "تودل‌برو".

چه معلم خوبی. از کلاس‌های مباحثه‌ای متنفرم. از حرف‌زدن متنفرم و از اینکه بنشینم و گوش کنم که شاگردهای دیگر چطور کلماتشان را گم می‌کنند و در عین حال سعی می‌کنند حرفشان را به گنگ‌ترین شکل ممکن بیان کنند تا احمق به نظر نرسند هم متنفرم. و از اینکه همهٔ این‌ها بازی است و بچه‌ها فقط تلاش می‌کنند بفهمند معلم چه چیزی می‌خواهد بشنود تا همان را بگویند هم متنفرم.