بریده‌هایی از کتاب نامه‌های فهیمه (فهیمه بابائیان‌پور)

در این پریشان‌نبشته، سخن از سیرت گلی است که در هنگام شکفتن‌ها رویید. چون آیتی اخگرگون در قامت سبز بهار نشان تجلی حق داشت در خود.

خدایا در نزدت دو قطره گران‌بهاست قطره اشک، قطره خون خدایا، ما را توفیق عنایت فرما که اشک را برای تو فرو ریزیم و در راه تو خونمان را نثار کنیم، ای مهربان خدا. به یاد شهید غلام‌رضا که گریست و شهید شد فهیمه

خدایا در نزدت دو قطره گران‌بهاست قطره اشک، قطره خون خدایا، ما را توفیق عنایت فرما که اشک را برای تو فرو ریزیم و در راه تو خونمان را نثار کنیم، ای مهربان خدا. به یاد شهید غلام‌رضا که گریست و شهید شد فهیمه

«تنها ره سعادت ـ ایمان، جهاد، شهادت»

خدایا در نزدت دو قطره گران‌بهاست قطره اشک، قطره خون

باشد که روزی عشق خدایی تو موجب عشق خدایی در من شود و با هم بهتر این مسیر را رویم.

در بهاریم و برگ‌ریزان است سخن از رفتن عزیزان است برگِ سبز بهار گلگون است دلمان را مگو مگو خون است دشت‌ها را حکایت از لاله است چشم‌ها را طراوت از ژاله است

... لباس‌هایت را که هنوز نَشسته‌ام می‌بویم و می‌بوسم و دستی به خانه می‌کشم و می‌آیم پایین. گل‌های گلدان‌هایمان و غنچه‌هایشان را که می‌بینم یاد شکفتن نوجوانی شماها می‌افتم و به یاد پرپر شدن شهیدانمان و غلام‌رضای خوبمان.