کتاب هزار و یک شب (نسخه کامل دفتر اول)

هنگام بامداد به کوه مغناطیس خواهیم رسید و آن کوه کشتی را به سوی خویش کشد و آنچه که میخ آهنین به کشتی اندر است از کشتی بپراکند و بر کوه بچسبد

گر روی زمین تمام شادی گیرد ما را نبود به نیم جو بهره از آن

تو را شب به عیش و طرب میرود ندانی که بر ما چه شب میرود

تو خواهی آستین افشان و خواهی روی درهم کش مگس جایی نخواهد رفت از دکان حلوایی

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

گویند صبر کن که تو را صبر بر دهد آری دهد ولیک به خون جگر دهد ما عمر خویش را به صبوری گذاشتیم عمری دگر بباید تا صبر بر دهد

گویند صبر کن که تو را صبر بر دهد آری دهد ولیک به خون جگر دهد ما عمر خویش را به صبوری گذاشتیم عمری دگر بباید تا صبر بر دهد

گر روی زمین تمام شادی گیرد ما را نبود به نیم جو بهره از آن

گر من ز غمم حکایت آغاز کنم با خود دل خلقی به غم انباز کنم خون در دل من فسرده بینی ده توی چون غنچه اگر من سر دل باز کنم

گویند صبر کن که تو را صبر بر دهد آری دهد ولیک به خون جگر دهد