بریده‌هایی از کتاب ۲۳ راه برای غلبه بر تنبلی

هرگز نگذارید اولویت‌های سایر مردم تبدیل به اولویت‌های زندگی شما شوند.

غلبه بر تنبلی آن‌قدرها هم سخت نیست

احساس تنبلی ما حاصل از ترسی ناخودآگاه یا باوری محدودکننده است

هر انسانی صد در صد مسئول زندگی خودش است

این که ما در میانه‌ی انجام پروژه‌ای به گِل می‌نشینیم به دلیل عدم شور و شوق برای به پایان رسانیدن آن نیست، بلکه بیشتر به دلیل الگوهای فکری ناسازگاری است که در ذهن ما می‌چرخند. ریشه‌ی علت «عادت به تعویق انداختن کارها» از باورهایی می‌آید که ما به وسیله‌ی آن‌ها خودمان را محدود می‌کنیم. وقتی این باورها لجام گسیخته و به صورت افکار منفی در مغز ما آزاد شوند باعث می‌شوند تا برای انجام ندادن هر کار و پروژه‌ای «بهانه» ای بیاورید. اما اگر این بهانه‌ها را به چالش بکشید، خواهید دید که اغلب آن‌ها نتیجه‌ی ترس‌های پنهان یا الگوی عادت‌های ویرانگر هستند.

اما ساده‌ترین راه برای غلبه بر تنبلی جنگیدن با آن نیست. در عوض، شما باید آن را با برنامه‌ی روزمرگی جدیدی که به سود زندگی شماست جایگزین کنید. وقتی که سخت‌ترین کارها هم برایتان تبدیل به یک عادت شد، کنار گذاشتنش دشوار می‌شود و در نهایت به جایی می‌رسید که آن کار را بدون این که نیازی به فکر کردن داشته باشید انجام دهید. (همان طور که برای کارهایی مثل رانندگی، مسواک زدن یا تماشای تلویزیون نیازی به فکر کردن آگاهانه ندارید.)

۱. هر روز مقدار مشخصی از زمان را برای این عادت در نظر بگیرید. ۲. برای دنبال کردن این عادت در هر روز در ساعت مقرر برای خودتان یک یادآور بسازید. ۳. با تعیین اهداف کوچک کار را شروع کنید (مثلاً در ابتدای کار تنها پنج دقیقه بنویسید). ۴. پیگیر این عادت باشید تا مطمئن شوید هر روز انجامش می‌دهید. ۵. برای روزهایی که «حال و حوصله» ی نوشتن ندارید برنامه‌ای داشته باشید. ۶. به تدریج زمان انجام کار را بیشتر و بیشتر کنید تا آن را به روزی نیم ساعت نوشتن برسانید.

تنبلی زمانی بر شما چیره می‌شود که شما مطمئن نیستید کارتان را از کجا شروع کنید و بنابراین آن را به تعویق می‌اندازید

ساده‌ترین راه برای غلبه بر تنبلی جنگیدن با آن نیست. در عوض، شما باید آن را با برنامه‌ی روزمرگی جدیدی که به سود زندگی شماست جایگزین کنید.

اگر این بهانه‌ها را به چالش بکشید، خواهید دید که اغلب آن‌ها نتیجه‌ی ترس‌های پنهان یا الگوی عادت‌های ویرانگر هستند.

عادت‌ها روزمرگی را می‌سازند و همه‌ی ما، چه بخواهیم و چه نخواهیم، هر کدام به طریقی گرفتار روزمرگی هستیم.

بهانه آوردن برای شروع نکردن کارها بسیار آسان است. مهم آن است که بدانیم کِی این بهانه به واقع دلیلی قابل قبول است و چه زمانی تنها راهی خلاقانه برای انجام ندادن کار است.

ری را می‌توانیم به طور موقت به آینده موکول کنیم. ما اغلب این دو گروه از کارها را با همدیگر اشتباه می‌گیریم و در نتیجه کارهایی که ممکن است در درازمدت تأثیر مثبتی روی زندگی ما بگذارند را انجام نمی‌دهیم. این بدان معناست که صِرف این که نمی‌خواهید کاری را انجام دهید نباید سبب به تعویق انداختن آن کار شود. راه‌حل بهتر آن است که ببینید چرا از انجام این کار وحشت دارید، تا شاید نشانه‌های مشکلات بزرگ‌تری در پس آن بر شما روشن شود.

وقتی ذهن شما لبریز از افکار درهم و تصادفی است شما نمی‌توانید صد در صد خود را ملزم به انجام کاری که در دست دارید بکنید.

همه‌ی ما لحظاتی را تجربه کرده‌ایم که در آن‌ها حال و حوصله‌ی انجام کاری را نداشته‌ایم. اما آنچه مردمان موفق را از انسان‌های عادی متمایز می‌کند این است که آن‌ها حتی اگر حس و حال انجام کاری را نداشته باشند باز هم انجامش می‌دهند. آن‌ها برای انگیزه پیدا کردن صبر نمی‌کنند، بلکه ساختار ذهنی سختکوشیِ مداوم را دارند. البته این ساختار ذهنی را یک شبه نمی‌توانید در خودتان ایجاد کنید.

همه‌ی ما لحظاتی را تجربه کرده‌ایم که در آن‌ها حال و حوصله‌ی انجام کاری را نداشته‌ایم. اما آنچه مردمان موفق را از انسان‌های عادی متمایز می‌کند این است که آن‌ها حتی اگر حس و حال انجام کاری را نداشته باشند باز هم انجامش می‌دهند. آن‌ها برای انگیزه پیدا کردن صبر نمی‌کنند، بلکه ساختار ذهنی سختکوشیِ مداوم را دارند.

زمان برای شما منبع لایزالی نیست. به ازای هر دقیقه‌ای که صرف انجام کاری می‌کنید یک دقیقه هم از زمان زندگی شما کاسته می‌شود. پس چرا باید این دقایق ارزشمند را صرف امور بی‌اهمیت کنید؟

برخی دیگر هم از عادت‌های خودویرانگر پیروی می‌کنیم. مثلاً کم‌ترین کار مفید را انجام می‌دهیم، با سرگرمی‌های کم کیفیت خلاقیت خود را از میان می‌بریم، غذاهای ناسالم می‌خوریم و شکست‌های زندگی‌مان را به گردن دیگران می‌اندازیم.

درک کنید که به بار نشستن تلاش‌هایتان به زمان احتیاج دارد. اگر خود را به تمامی وقف مجموعه‌ای از برنامه‌های روزانه برای موفقیت در کاری کنید، هر روز خواه ناخواه ذره‌ای به کامیابی نزدیک‌تر خواهید شد.

آنچه مردمان موفق را از انسان‌های عادی متمایز می‌کند این است که آن‌ها حتی اگر حس و حال انجام کاری را نداشته باشند باز هم انجامش می‌دهند. آن‌ها برای انگیزه پیدا کردن صبر نمی‌کنند، بلکه ساختار ذهنی سختکوشیِ مداوم را دارند.