بریده‌هایی از کتاب بازمانده

می‌فهمید که کاری که موقع انجامش کسی تماشاتون نکنه، ارزشی نداره.

کلید رستگاری توی مقدار توجهیه که نصیبتون می‌شه. مقداری که تو معرض دید هستید، اسم‌تون سر زبوناست و رسانه‌ها دنبالتونن.

معروف شدن خودش باعث شده که آزادی‌م کم‌تر بشه و کارام بیشتر برنامه‌ریزی شده باشه. این احساس چندان جالبی نیست، ولی برام آشناست.

می‌تونی به مردم حقیقت رو بگی، اما تا وقتی اون اتفاق رخ نده، هیچ‌وقت حقیقت رو باور نمی‌کنن. وقتی باورشون می‌شه که خیلی دیر شده. تو همون لحظه حقیقت براشون ظاهر می‌شه و اون‌وقته که دردسرای شما شروع می‌شه.

این ماهی قرمز، ششصد و چهل یکمین ماهی من تو طول زندگی‌مه. ماهی اول رو والدینم برام خریدن تا بهم یاد بدن چطور از مخلوقات زندهٔ خداوند نگهداری کنم و بهشون عشق بورزم. بعد از اون ششصدوچهل ماهی دیگه هم خریدم و تنها چیزی که یاد گرفتم اینه که هر چیزی که دوست داشته باشی، یه روزی می‌میره. اولین‌بار که عشقِ زندگی خودتون رو می‌بینید باید روی این موضوع حساب کنید که اون یه روز می‌میره.

برای درست کردن زندگی‌ت، با بزرگ‌ترین مشکلت روبه‌رو شو.

یه مرد اون طرف خط می‌گه: «باشد تا خداوند تو را کمک کند تا بهترین خدمت را بکنی.» ناخودآگاه جواب می‌دم: «ستایش و شکوه برای پروردگاری است که به کمک او کار و تلاش می‌کنیم.» اون می‌گه: «خداوند به تلاش‌های ما در راه بهشتی کردن اطرافیانمان برکت دهد.» ازش می‌پرسم کیه. و اون جواب داد: «خداوند به تو قدرت دهد تا هنگام لحظهٔ مرگ همهٔ کارهایت را کامل کنی.»

یه دختر زنگ زد و پرسید: «مردن درد داره؟» بهش گفتم: «خب عزیزم، آره. اما زنده بودن بیشتر درد داره.»

بعضی وقتا مردم از من می‌پرسن که آیا به‌خاطر این‌که برادرم فقط سه دقیقه از من بزرگ‌تر بود و به همین دلیل حق تشکیل خونواده ندارم، عصبانی نیستم؟ یاد گرفتم که باید در جواب بگم؛ چرا هستم. این چیزیه که مردم دنیای خارج دوست دارن بشنون. اما این واقعیت نداره. هیچ‌وقت عصبانی نبودم. این قضیه مثل اینه که به‌خاطر این‌که با انگشتای کشیده‌تر به دنیا نیومده‌اید تا ویولن‌زن ماهری بشید، عصبانی باشید. مثل اینه که آرزو کنید کاش والدینتون بلند قد، قوی‌تر، شادتر و لاغرتر بودن. یه چیزایی تو گذشتهٔ آدم وجود داره که هیچ کنترلی روش نداریم.

"از نظر دنیا او یک بازنده بود، ولی از نظر من او تمام دنیا بود."

پایان قطعی همه‌چیز نیست. یه‌جور آرامش توی خودش داره. می‌تونه ثابت کنه که یه‌جور دنیای دیگه‌ای هم بعد از مرگ وجود داره و این‌جوری می‌تونم با خیالت راحت بمیرم.

طبق کتاب «زبان گل‌های مادام دلاتور» لاله نماد مرگ بود. یاس سفید و یاس بنفش نماد عشق، شمعدونی نماد نجابت و آلاله نماد بچگی بود.

امروز یکی از همون روزاییه که خورشید بالا اومده تا فقط شما رو تحقیر کنه.

هر وقت یه لکه رو پاک می‌کنید و یا خونه‌ای رو تمیز می‌کنید، دوست دارید تصور کنید که با این کار دنیای بهتری رو ساخته‌اید. اما در واقع شما همه‌چیز رو بدتر کرده‌اید. تصور می‌کنید اگه بیشتر و سریع‌تر تلاش کنید، می‌تونید جلوی هرج و مرج رو بگیرید. اما یه روزی همون‌طور که لامپ راهرو رو عوض می‌کنید، به خودتون می‌آیید که برای چندمین باره که این کار رو تکرار کرده‌اید. زمان سریع می‌گذره. دیگه انرژی سابق رو ندارید. کم‌کم سرعت‌تون برای انجام کارا کم‌تر می‌شه. دیگه کم‌کم تسلیم می‌شید.

هیچ چیز مثل یه لیست کار نمی‌تونه خط مستقیم بین مرگ و زندگی رو نشون بده.

ی حموم تیغ اصلاح هست. یُد هم هست. بالش برای خواب هم هست. حق انتخاب داری. بمیری یا زنده بمونی. توی هر نفست حق انتخاب داری. هر دقیقه حق انتخاب داری. بودن یا نبودن. هر وقت که خودتو از پله‌ها پایین نندازی، یه حق انتخابه. هر بار که ماشینتو به جایی نکوبی، یه بازگشته.

برادرم بهم گفت کلیسا تو دنیای خارج مثل مغازه‌های محلیه که دروغایی رو می‌فروشن که تو کارخونه‌های ادیان بزرگ ساخته شده‌ن.

مردم مدام می‌پرسن که موقع رفتنم، مادرم گریه می‌کرد؟ یا پدرم بغلم کرد؟ و هر بار هم که جواب می‌دم نه، تعجب می‌کنن. هیچ‌کی برام گریه نکرد و هیچ‌کی بغلم نکرد. هیچ‌کی موقع فروختن مرغ و خوک گریه نمی‌کنه و بغلش نمی‌گیره. هیچ‌کی قبل از سر بریدن مرغ یا چیدن سیب گریه نمی‌کنه و بغلش نمی‌گیره. هیچ‌کی شب بیدار نمونده و به این فکر نکرده از این‌که گندمی که کاشته و حالا به نون تبدیل شده خوشحاله یا نه.

اون بهم گفت تو دنیای خارج، سکوت به معنای واقعی وجود ندارد. اون سکوتی که الکی با گرفتن گوشا به دست می‌آد نه، سکوتی که بیرون از خونه‌ها باشه، چنین چیزی وجود نداره.

ماهی اول رو والدینم برام خریدن تا بهم یاد بدن چطور از مخلوقات زندهٔ خداوند نگهداری کنم و بهشون عشق بورزم. بعد از اون ششصدوچهل ماهی دیگه هم خریدم و تنها چیزی که یاد گرفتم اینه که هر چیزی که دوست داشته باشی، یه روزی می‌میره. اولین‌بار که عشقِ زندگی خودتون رو می‌بینید باید روی این موضوع حساب کنید که اون یه روز می‌میره.