بریده‌هایی از کتاب بازمانده

هیچ اهمیت نداره. قسمت بامزهٔ ماجرا اینه که آخر داستان همه یکیه.

چون اونا درک نمی‌کنن که این اتفاق اصلاً برای من مهم نیست. زمان اصلاً ارزشی نداره. فکر کنید که این فقط یه تمرین کاریه. فکر کنید که کل زندگی‌تون یه جُک مسخره بوده.

طبق قانون کریدیش، باارزش‌ترین هدفی که ممکنه بهش دست پیدا کنن اینه که عمر طولانی داشته باشید و تا اون‌جا که بتونید به کلیسا سود برسونید. بقیهٔ عمرتون مثل مرتب کردن تخت بقیه، مراقبت از بچه‌های بقیه، درست کردن غذا برای بقیهٔ چیزیه که به شما تحمیل شده.

حتی اگر زامبی‌های دیوونه نصف شب دوره‌م کنن و حتی اگر پاره پاره‌م کنن، حداقل می‌دونم مرگ پایان قطعی همه‌چیز نیست. یه‌جور آرامش توی خودش داره. می‌تونه ثابت کنه که یه‌جور دنیای دیگه‌ای هم بعد از مرگ وجود داره و این‌جوری می‌تونم با خیالت راحت بمیرم.

روی دیوار سمت راست کنار سوراخ نوشته شده بود با قلب شکسته اینجا نشسته‌م و می‌رینم به زندگی‌م

اگه خرچنگ ماده باشه، می‌تونید یه قسمت استخونی شبیه به قلب بین دو پای عقبی‌ش ببینید. اگه خرچنگ ماده توی دو سال گذشته با جنس نر رابطه داشته باشه، تو این قسمت اسپرم‌های زنده رو حمل می‌کنه.

توی قسمت زیرین دم خرچنگ، ۵ بالهٔ کوچیک وجود داره که اسشمون شناپاست. اگه شناپاها نرم و لطیف باشن، خرچنگ ماده‌ست. اگه شناپاها سفت و سخت باشن، خرچنگ نره.

«وقتی دفتر برنامه‌هات رو نگاه می‌کنم باید بفهمم ۵ سال دیگه ساعت ۴ دقیقاً کجایی و کجا می‌تونم پیدات کنم. باید دقیق باشی.»

یه شب ماه و ستاره نباشه تو هیچی نمی‌بینی اما می‌تونی هر چیزی رو تصور کنی.

هر شادی و غمی فقط در راستای مفید بودن شماست. هر احساسی نابود شدنیه. پیش‌بینی آینده و یا حسرت گذشته فقط یه اضافه‌کاری احمقانه‌ست

تو دنیای خارج، سکوت به معنای واقعی وجود ندارد. اون سکوتی که الکی با گرفتن گوشا به دست می‌آد نه، سکوتی که بیرون از خونه‌ها باشه، چنین چیزی وجود نداره.

مردم از چیزی که بهش تلفن می‌گفتن، برای صحبت با هم استفاده می‌کردن چون از این که به هم نزدیک باشن، متنفرن ولی از تنهایی هم می‌ترسن.

تنها چیزی که یاد گرفتم اینه که هر چیزی که دوست داشته باشی، یه روزی می‌میره

دقیقاً مثل آدمایی که عبادت می‌کنن؛ کل چیزی که می‌شنوید یا شکایته یا تقاضا. کمکم کن، منو ببخش، راهنمایی‌م کن و بهم گوش بده.

«اینجا دنیای قشنگی نیست که بخواهی تو اون زندگی کنی و این همه هم رنج بکشی. این دنیا به این رنجش نمی‌ارزه.»

کسی که خم شده تا خودکشی کنه دیگه حس شوخ‌طبعی نداره. یه کلمهٔ اشتباه... و هفتهٔ بعدش آگهی فوتشون رو می‌بینی

آدام می‌گه: «حتی بهشت هم یه قفس گول زننده‌ست. همهٔ عمرت برده باشی تا وقتی که یه‌سیب رو گاز بزنی.»

«حتی بهشت هم یه قفس گول زننده‌ست.

مردم دوست ندارن خیلی سرگرم مسائل دنیوی باشم. دوست دارن سرم به بهشت و سیب بهشتی و این چیزا گرم باشه،

«خداوند کدام زن را در عهد عتیق تبدیل به نمک و فلفل کرد؟»