بریده‌هایی از کتاب خواجوی کرمانی

چون پیکر مطبوعت در معنی زیبائی صورت نتوان بستن نقشی بدلارائی

تشنگان وادی عشقت ز چشم بر سر آبند و از دل بر سراب

چون بیاد نرگس مستت روم در زیر خاک روز محشر سر بر آرم از لحد مست و خراب هر چه نتوان یافت در ظلمت ز آب زندگی من همان در تیره شب می‌یابم از جام شراب

زلف تو بر رخت شام است برسحر عشق تو در دلم گنج است در خراب

ای لب لعلت ز آب زندگانی برده آب ما ز چشم می پرستت مست و چشمت مست خواب

تا شوم فاش بدیوانگی و سرمستی مست وآشفته برآرید ببازار مرا چند پندم دهی ای زاهد و وعظم گوئی دلق و تسبیح ترا خرقه و زنار مرا

آئینهٔ سکندر و آب حیات خضر نور جبین و لعل شکر خای مصطفی

ایکه از ذکر بمذکور نمی‌پردازی حاصل از ذکر زبان چیست چو دل ذاکر نیست

به گدائی به سر کوی شما آمده‌ایم دردمندیم و بامید دوا آمده‌ایم نظر مهر ز ما باز مگیرید چو صبح که درین ره ز سر صدق و صفا آمده‌ایم دیگران گر ز برای زر و سیم آمده‌اند ما برین در بتمنای شما آمده‌ایم گر برانید چو بلبل ز گلستان ما را از چه نالیم چو بی برگ و نوا آمده‌ایم