بریده‌هایی از کتاب تیک تاک قدم هات

عقربهٔ من سال‌ها را شماره می‌کرد دورِ تو می‌گشت گردشی این‌همه طولانی تو را خسته کرد مرا پیر

دستِ من نبود ابری انبوه بودم دور و اندوه‌بار فاصله‌ها را چگونه طی می‌کردم قطره قطره تا گونه‌های تو هوا که صاف شد گونه‌ات را نسیمی نوازش کرد دستِ من نبود

ساعت خوابیده است خواب می‌بیند عقربه‌ها به‌هم رسیده‌اند و آرام‌اند

آه اگر شعری داشتم که غمگین نبود زبانی داشتم زمان نداشت گذشته می‌گذشت از من تنها حالِ تو را می‌پرسیدم و تو حالِ مرا می‌فهمیدی

همچون جنگجویی زخم‌خورده که می‌خواهد برخیزد روی پایی که از یاد برده از دست داده است بازوانم را سخت می‌پیچم گِردِ کسی که رفته از آغوشم

قرارمان آن‌جاست آن‌جا که هیچ‌کس نیست نه غریبه‌ای نه آشنایی نه تو نه من

عقربهٔ من سال‌ها را شماره می‌کرد دورِ تو می‌گشت گردشی این‌همه طولانی تو را خسته کرد مرا پیر دیر شد با آن‌ها رقصیدی

سرانجام روزی در آغوشم می‌گیرد با من درمی‌آمیزد نه نمی‌خواهم خیانت کنم به تو از خاک متنفرم