بریده‌هایی از کتاب تیک تاک قدم هات

ترکت کردم اما آن‌جا چیزی را جا گذاشته‌ام امانتِ من است نکند خیانت کنی نکند دیگری ببرد ترکت کردم اما آن‌جا تو را جا گذاشته‌ام

همچون جنگجویی زخم‌خورده که می‌خواهد برخیزد روی پایی که از یاد برده از دست داده است بازوانم را سخت می‌پیچم گِردِ کسی که رفته از آغوشم

آغوشم را باز کرده‌ام اگر نیایی به مترسکی می‌مانم

چشمم را بر همه بستم همه‌چیز شبیهِ تو شد

بر همهٔ این کلمات تُف این‌ها شاعرانه نیستند می‌خواهم از تو بنویسم

سرگردان‌تر از زمینم مداری ندارم دور از تو دورِ تو می‌گردم

قرارمان آن‌جاست آن‌جا که هیچ‌کس نیست نه غریبه‌ای نه آشنایی نه تو نه من

در انتهای هیچ راهی نبودی سفری می‌خواهم بی‌انتها

پیوسته با خطی که بر همه‌چیز کشیدم هزاربار تصویرِ تو را کشیدم

پاهای من دو عقربهٔ هرزند زمین‌وزمان را گم کرده‌اند گاهی به عقب برمی‌گردند دنبالِ کسی می‌گردند که بعدها می‌آید

میان‌مان دیواری نکشیدی برمی‌گردم پیشَت زخمی از میانِ سیم‌های خاردار

آغوشم را باز کرده‌ام اگر نیایی به مترسکی می‌مانم

دستم را بگیر دارم گم می‌شوم دوباره بچه شدم

سرانجام روزی در آغوشم می‌گیرد با من درمی‌آمیزد نه نمی‌خواهم خیانت کنم به تو از خاک متنفرم

همسایهٔ دیواربه‌دیوارِ منی دیواری بلند بی‌هیچ روزنی

همچون جنگجویی زخم‌خورده که می‌خواهد برخیزد روی پایی که از یاد برده از دست داده است بازوانم را سخت می‌پیچم گِردِ کسی که رفته از آغوشم

اگر دری میانِ ما بود می‌کوفتم درهم می‌کوفتم اگر میانِ ما دیواری بود بالا می‌رفتم پایین می‌آمدم فرو می‌ریختم اگر کوه بود دریا بود پا می‌گذاشتم بر نقشهٔ جهان و نقشه‌ای دیگر می‌کشیدم اما میانِ ما هیچ نیست هیچ و تنها با هیچ هیچ کاری نمی‌شود کرد

تبعید به سرگردانی شدم

من خود خدایی بودم تو را ساختم چون به تماشایت نشستم ویران شدم

هزاربار تصویرِ تو را کشیدم یک‌بار سر برآوردی ببینی میانِ این‌همه خطِ فاصله چه کشیدم؟