بریده‌هایی از کتاب اتحادیه ابلهان

وقتی نابغه‌ای حقیقی در دنیا پیدا می‌شود می‌توانید او را از این نشانه بشناسید: تمام ابلهان علیهش متحد می‌شوند. جانتن سویفت

دکتر تاک در مقام سخنران معروف بود به شوخ‌طبعی و طعنه‌زنی و طنز سهل‌الوصول و تعمیم‌های آسان‌فهم که او را در میان دختران دانشگاه محبوب کرده بود و یاری‌اش داده بود تا بی‌سوادی‌اش را در همه‌چیز، خصوصاً تاریخ انگلستان، پنهان کند.

این‌قدر عقل داشت که به‌موقع درس خواندن را کنار بگذارد.

این کارت دل دخترا رو می‌شکنه، همون‌طور که دل منو شکست. من یه زن با شخصیت و حسابی و روشنفکرم. تو هیچ‌وقت به این کیفیات من احترام نگذاشتی. من همیشه در معاشرت با تو تحقیر شده‌م. یه کاری می‌کنی که همه‌چی بی‌ارزش به‌نظر برسه، از جمله من. ولی دیگه پوست‌کلفت شدم.» «پس من تو رو هم نابود

من و مادرم می‌توانستیم سعادتمندانه در کلبه‌ای کپک‌زده در زاغه‌ها بی‌هیچ بلندپروازی در آرامش زندگی کنیم، آسوده‌خاطر بپذیریم که ناخواسته‌ایم و جان کندن برای رسیدن به هر هدفی بی‌معناست.

کتاب‌ها پسرانی فناناپذیرند که پدران‌شان را به مبارزه می‌طلبند.

تباهی، بیش از آن‌که نشانهٔ سقوط جامعه باشد، همان‌طور که زمانی بود، در جامعهٔ مشکل‌دار امروز امریکا نشان صلح است.

درسته که من مادرتم، درسته که تو بچه‌می، ولی بچهٔ من عقلش رو از دست داده

من باید نقش یک مرشد و راهنما را برای این جنبش ایفا کنم، دانش انکارناپذیر من از تاریخ جهان، اقتصاد، دین، و استراتژی سیاسی در حکم گنجی است که همه می‌توانند از آن قوانینِ اجرایی را استخراج کنند. بوئتیوس هم به نوعی همین نقش را در روم فاسد به عهده داشت. به قول چسترتون، «بدین‌گونه بوئتیوس حقیقتاً به عنوان راهنما و فیلسوف و دوست به بسیاری از مسیحیان خدمت کرد، چرا که وقتی دورانش رو به انحطاط بود، فرهنگ شخصی‌اش کمال داشت.»

شخصاً به این نتیجه رسیده‌ام که کمبود غذا و آسایش به‌جای تعالی بخشیدن به روح تنها باعث ایجاد شکلی از تشویش می‌شود و تمام انگیزه‌های نیک آدم را به تلاش برای سدجوع تقلیل می‌دهد.