بریده‌هایی از کتاب زن از نگاه ادیان

به طور کلی اصلاح دینی، که جنبشی توتونی بود، مقام زن را در رأس خانواده قرار داد، و سرانجام او را چون مظهر زیبایی و عامل متمدن کننده‌ی مردان بر تخت فرمانروایی دنیای رنسانس نشاند. جنبش اصلاح دینی، همچنین اغماض کلیسا نسبت به سرگرمی‌های جنسی را مورد اعتراض قرار داد و پس از مرگ لوتر، زمینه را برای جمود فکری پیرایشگران آماده ساخت.

اولین رویداد اخلاقی زندگی فرد مسیحی، غسل تعمید بود: به این معنی که کودک را به موجب این آیین مقدس و با رسوم خاصی وارد جامعه و عضو کلیسای مسیحی می‌کردند، و به این نحو کودک را نیابتاً به رعایت نظامات و قوانین کلیسایی مکلف می‌ساختند.

تومازو دا چلانو از وقایع‌نگاران قرن سیزدهم، نوشت: «به مجردی که پسر بچه‌ها زبان باز می‌کنند، به آن‌ها درس خباثت آموخته می‌شود، و هر قدر پا به سن می‌گذارند، بتدریج بدتر می‌شوند، تا آن که فقط از مسیحیت نامی به یادگار دارند.»

راهبه‌های دو فرقه‌ی کارتوزیان و سیسترسیان مکلف بودند همواره خاموش باشند، لب به سخن نگشایند، مگر آن که نهایت درجه‌ی ضروری باشد، و طبعاً این دستوری بود که اجرای آن برای جنس لطیف، شاق می‌نمود.

کلیسا زنان تارک دنیا را از رفتن به زیارت اماکن متبرّکه منع کرده بود.

اگر تاریخ‌نویسان با همان دقتی که موارد تخلف از نظامات دیرهای زنان تارک دنیا را ثبت کردند، اطاعت از آن نظامات را نیز ضبط می‌کردند، احتمالاً می‌توانستیم در برابر هر لغزش و ارتکاب گناه، هزاران مورد از عصمت و عفت زنان برشماریم.

چندهمسری پس از مأمون از لحاظ اخلاقی و اجتماعی مایه‌ی انحطاط بود و از آن پس که افزایش جمعیت از افزایش آذوقه پیشی گرفت، مایه‌ی رواج فقر و شیوع نارضایی میان مردم نیز شد.

به گفته‌ی یکی از ربن‌ها، جایی که پای قانون در میان بود، «یکصد نفر زن فقط با یک نفر شاهد مرد برابر بودند.» حقوق مالکیت زنان یهودی در دوره‌ی تلمودی به همان اندازه محدود بود که حقوق زنان انگلیسی در قرن هجدهم. عواید و درآمد هر گونه دارایی‌شان به شوهران‌شان تعلق داشت.

اگر مبلغ مهریه دست کم به دویست زوذا (که با آن خرید منزلی برای خانواده‌ی واحدی امکان داشت) نمی‌رسید، ازدواج با یک دختر باکره معتبر نبود.

مرد خانواده، قبل از زناشویی، احتمالاً هیچ گونه روابط جنسی با زنی نداشت، و در اجتماعی تا این حد کوچک و صمیمی، بعد از ازدواج نیز چندان فرصتی برای این قبیل خیانت‌ها پیدا نمی‌کرد، پدر، تقریباً از هنگام تولد اولاد، برای دختران خویش جهیزیه تدارک می‌دید و برای پسران مهریه؛ به علاوه، این را از مسلمات می‌دانست که در‌سالهای اولیه‌ی زناشویی باید جور آن‌ها را بکشد. این رویه بظاهر عاقلانه‌تر بود تا این که بگذارد جوانش، تا تهیه مقدمات برای قید و بندهای تک‌همسری، ده سالی را در هرج و مرج جنسی بگذراند، در بسیاری موارد داماد سر خانه می‌رفت، و کم‌تر اتفاق می‌افتاد که این امر بر شادکامی آن‌ها بیفزاید. نفوذ کلام کهنسال‌ترین پدر در خانواده تقریباً به همان اندازه مطلق بود که قدرت امپراطور در روم.