بریده‌هایی از کتاب شیوه‌های دعوت به نماز

شاعر می‌گوید: تا توانی می‌گریز از یار بد یار بد بدتر بود از مار بد مار بد تنها تو را بر جان زند یار بد بر دین و بر ایمان زند

پیامبر (ع) در این‌باره فرمود: «وای بر فرزندان آخرالزمان به خاطر پدرانشان!» سؤال شد: مگر پدرانشان مشرکند؟ فرمود: «نه، پدران با ایمانی هستند، ولی هیچ چیز از واجبات را به فرزندان خود نمی‌آموزند و اگر خودِ فرزندان چیزی را فرا گیرند، از آنان جلوگیری می‌کنند! این پدران به مقدار کمی از دنیا که نصیب فرزندشان بشود، راضی هستند و من از آنها متنفرم».

اذان، دعوت به‌سوی خدا و شعاری بی‌هزینه، روان، موزون، پرمحتوا، ساده و در دسترس همگان است که در چند لحظه گفته می‌شود.

انتخاب مکان، انتخاب همسر، انتخاب رشتة تحصیلی، انتخاب شغل، برنامه‌ریزی و خلاصه در هر چیزی، بدون استمداد از خداوند امکان ندارد.

بر هر مسلمانی واجب است که در هر نمازی، از خداوند متعال هدایت خود را درخواست کند: «اِهدِنَا الصِّراطَ المُستَقیمِ». راه مستقیم در فکر، نیت، عمل، ابزار، شیوه، انتخاب زمان،

چرا باید افرادی آشکارا گناه کنند، ولی ما از اقامه نماز خجالت بکشیم؟!

در قرآن دستور بندگی خدا بعد از آنی است که مردم از نظر معیشت و امنیت در امان قرار گرفتند: «فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَیْت * الَّذی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْف».

اسلام برای بهترین امام جماعت معیارهایی قرار داده است؛ با تقواترین، با سوادترین، خوش‌لهجه‌ترین، و در صورتی که همه شرایط بین چند نفر مساوی بود، زیباترین را انتخاب کرده است و در حدیث می‌خوانیم: خوش صداترین افراد اذان بگوید و باسوادترین افراد امام جماعت شود.

والدین مسئول عقائد، افکار و اخلاق فرزندان هستند و فرزندان امانتی در اختیار والدین؛ پس هر نوع کوتاهی، خیانت به این امانت است. قرآن بارها سفارش کرده که نسبت به فرزندان خود دلسوز و از انحراف آنها نگران باشید.

سفارش شده که مردم در سجدۀ خود به مسئله خانواده توجه کنند و این دعا را بخوانند: «یَا خَیْرَ الْمَسْئُولِینَ وَ یَا خَیْرَ الْمُعْطِینَ ارْزُقْنِی وَ ارْزُقْ عِیَالِی مِنْ فَضْلِک الْوَاسِعِ فَإِنَّک ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ»؛ خدایا رزق خانواده‌ام را تأمین کن... .

با نماز می‌توان از راهی ساده، ارزان، دائمی، پرمحتوا، با سابقه‌ای از آدم تا خاتم و به‌وسیله چند واژه خالصانه، در هر مکان و هر زمانی با او پیوند برقرار کرد. اگر انسان بداند که برای سقوط او چه چیزهایی در کمین است، از قبیل هوس‌ها، وسوسه‌ها، شیطان‌ها، حسادت‌ها و خطرها، به سراغ قدرتی بی‌پایان می‌رود؛ اگر انسان بداند حکومت‌ها قابل اعتنا نیستند، مادیات همیشه کارایی ندارد، دوستان او را رها می‌کنند و به‌طور کلی ورق برمی‌گردد و سرنوشت صددرصد تغییر می‌کند، به سراغ پناهگاه می‌رود و از ریسمان‌های پوسیده دست بر می‌دارد.

ما باید نسبت به تدبیر خدا تسلیم و بلکه راضی باشیم و بدانیم که اگر در جایی به نظر ما نقص و کمبودی هست، همراه با حکمت و لطف از طرف اوست و خداوند مهربان، ضعف‌ها را خیلی فوری، یا با تأخیر، یا با بهره‌گیری نسل یا بهره‌گیری در قیامت جبران می‌فرماید. زیرا یکی از اسامی خداوند «جبار» است؛ یعنی جبران می‌کند. ما نباید به‌سبب مسئله‌ای که آن را نمی‌پسندیم، از محبت و راه خدا و گفتگوی با او از طریق نماز و دعا دست برداریم.

تمام کمالات در نماز نهفته شده و یک کارخانه آدم‌سازی است

نمازی که قرآن از ما می‌خواهد چنین است: ـ دائمی باشد: «الَّذینَ هُمْ عَلی صَلاتِهِمْ دائِمُونَ»