بریده‌هایی از کتاب منظومه‌ی بازگشت و اشعار دیگر

چه کسی ما را می‌نویسد چه کسی می‌خواند چه کسی پاک می‌کند.

نمی‌دانم چه اصراری بود که به دنیا بیاییم بعد بگذارد برود طوری که صدایش را حتا نشنویم.

اتفاقی هستی که نمی‌افتی مگر به دست من و شعرهای من.

و به زادگاه‌مان به غبار ستاره‌ها باز می‌رویم.

اتفاقی هستی که نمی‌افتی مگر به دست من و شعرهای من

دریایت را دوست دارم که فقط برای غرق کردن من آفریدی.

ما چون شهاب رها‌شده‌ای در تاریکی به دنیا می‌آییم و راه افتادن خود را روشن می‌کنیم.

اما نه آفتاب است و نه ماه عصرگاهی غمگین است و من این‌همه را جمع کرده‌ام چون دلتنگ توام.

ساعت چند بود خدای من آیا ساعت چند بود که مارماهی من به دانش زندگی مبتلا شد

ساعت چند بود خدای من آیا ساعت چند بود که نمی‌دانستیم عمر نه تیک‌تاک عقربه‌ها   تاک‌تاک سرخ خاطره‌هایی است که به صورت من روشنی می‌بخشد.