بریده‌هایی از کتاب مجموعه اشعار قاآنی

عاشق آن نیست که هرلحظه زند لاف محبت مرد آنست که لب بندد و بازو بگشاید

بتا تو عید منی من ترا شوم قربان

کیست آن صورتگر ماهرکه بی‌تقلید غیر این همه صورت برد بی‌علت و آلت به‌ کار

بارد چه؟ خون! که؟ دیده! چسان؟ روز و شب! چرا؟ از غم! کدام غم؟ غم سلطان اولیا نامش که بد؟ حسین! ز نژاد که‌؟ از علی مامش که بود؟ ‌فاطمه‌ جدش که‌؟ ‌مصطفی! چون شد؟ شهید شد! به کجا؟ ‌دشت ماریه کی‌؟ عاشر محرم، پنهان‌؟ نه برملا شب کشته شد؟ ‌نه ‌روز چه هنگام‌؟ ‌وقت ظهر شد از گلو بریده سرش؟ نی نی از قفا سیراب کشته شد؟ ‌نه! کس آبش ‌نداد؟ داد! که شمر از چه چشمه‌؟ ز سرچشمهٔ فنا مظلوم شد شهید؟ بلی جرم داشت؟‌ نه کارش چه بد؟ هدایت‌، یارش‌ که بد؟ خدا

یارب دعای بندهٔ خود مستجاب خواه

ترا محبت زهرا چنان‌کشد سوی خویش که ‌گوییت رگ جان و به ‌گردنست طناب

گفتم اول چو کبوتر کنمش زود شکار دیدم آخرکه کبوتر منم او شاهینست

برآن بودم که از آهن کنم دل ندانستم که تو آهن‌ربایی

باطلعت رای‌گیتی افروزت خورشید برآید از شب یلدا

چون نپرسی‌ کاین تماثیل از کجا آمد پدید چون نجویی ‌کاین ‌‌تصاویر از کجا شد آشکار