بریده‌هایی از کتاب عکاسی خیابانی

پس چرا اتژه تقریباً توسط تمام مورخان عکاسی به‌عنوان پدر عکس خیابانی مطرح‌شده و نه به‌عنوان یک عکاس معماری؟ کالین وستربک نویسنده کتاب «تماشاگر تاریخ عکاسی خیابانی» چنین توضیح می‌دهد که چون اتژه برخلاف یک عکاس معماری که به‌سادگی بر روی معماری متمرکز است، بر معماری شهری در سطح شهر، یعنی جایی که مردم جمع هستند و زندگی می‌کنند، متمرکز بود، او را به‌عنوان عکاس خیابان در این دسته‌بندی قرار می‌دهیم؛

تصور غلط دیگری که در عکاسی خیابانی وجود دارد و من با آن اختلاف‌نظر دارم، این است که عکس خیابانی به حضور مردم نیاز دارد. بهترین گواه برای این مدعا که عکاسی خیابانی نیاز به حضور مردم ندارد، اوژن اتژه، یکی از پدران و بنیان‌گذاران این نوع عکاسی، است. اوژن اتژه عکاسی در پاریس بود که با دوربین قطع بزرگ بیشتر بناها، مجسمه‌ها، جزئیات خانه‌ها و ساختمان‌های شهر را ثبت کرد. اگرچه در بعضی از عکس‌های وی شاهد حضور مردم هستیم اما در اکثر آنها خبری از مردم نیست.

اغلب بهترین راه برای تعریف یک مفهوم، مشخص کردن چیزهایی است که در تعریف آن مفهوم مورد نظر نمی‌گنجد. برای مثال، ما نمی‌دانیم چه عواملی باعث شادی ما می‌شود اما به‌خوبی می‌دانیم چه عواملی شادی را از ما می‌گیرد

هنگامی‌که منظره‌ای را می‌بینید که احساساتی را در شما برمی‌انگیزد، زیاد در مورد آن فکر نکنید و فقط عکس بگیرید!

من قبل از پرداختن به عکاسی خیابانی، قدر چیزهای کوچک زندگی روزمره را نمی‌دانستم. می‌خواستم در زندگی‌ام فقط در دنیای تصوراتم، کاملاً بی‌اعتنا به جهان اطرافم زندگی کنم. اما اکنون، عکاسی خیابانی به من کمک کرده سرعتم را کمتر کنم. اکنون قدر لذت‌های کوچک زندگی روزمره را می‌دانم. من از صدای خنده یک کودک لذت می‌برم، از لذت بردن یک پیرمرد از خوردن قهوه در یک کافه لذت می‌برم، از لحظات بارش باران هنگامی‌که مردم از روی گودال کوچک آب می‌پرند لذت می‌برم.

در عکاسی خیابانی چیزهای بسیار اندکی وجود دارد که شما می‌توانید آنها را کنترل کنید. تنها دو متغیر در کنترل شماست، جایی که می‌ایستید و زمانی که دکمه شاتر را فشار می‌دهید.

من عاشق عکاسی خیابانی هستم زیرا به من قدرت می‌دهد از منطقه امن و راحتم خارج شوم و با غریبه‌ها تعامل داشته باشم، کاری که به‌طورمعمول آن را انجام نمی‌دهم.

یکی از زیبایی‌های عکاسی خیابانی دموکراتیک بودن و ماهیت آزاد آن است که هرکس می‌تواند بدون در نظر گرفتن جایی که در آن زندگی می‌کند، در آن مشارکت کند ـ آنچه با دوربین از آن عکس می‌گیرند یا سوژه‌هایی که تصمیم دارند از آنها عکس بگیرند.

یکی از زیبایی‌های عکاسی خیابانی دموکراتیک بودن و ماهیت آزاد آن است که هرکس می‌تواند بدون در نظر گرفتن جایی که در آن زندگی می‌کند، در آن مشارکت کند ـ آنچه با دوربین از آن عکس می‌گیرند یا سوژه‌هایی که تصمیم دارند از آنها عکس بگیرند.

عکاسی خیابانی مانند موسیقی راک